پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تقوا به عنوان نيروي بازدارنده دروني يكي از اصول اساسي اخلاقي است كه تأثير زيادي در كاهش آسيب‌هاي فردي و اجتماعي (رفتاري و اعتقادي) دارد. اهميت بررسي نقش تقوا در كاهش اين آسيب‌ها در آن است كه عدم توجه به اين موضوع مي‌تواند موجب افزايش چشمگير آسيب‌ها و كاهش كيفيت روابط فردي و اجتماعي شود. در جامعه امروزي، پايبند نبودن به اصول اخلاقي، به‌ويژه تقوا، منجر به بروز آسيب‌هاي گسترده در زمينه‌هاي فردي، اعتقادي، رفتاري و اجتماعي، از جمله در خانواده و جامعه گرديده است. تحقيق حاضر با هدف بررسي نقش تقوا در كاهش آسيب‌هاي فردي و اجتماعي، به دنبال پاسخ به اين پرسش است: "نقش تقوا در كاهش آسيب‌هاي فردي و اجتماعي از ديدگاه قرآن و روايات چيست؟" اين تحقيق به روش توصيفي-تحليلي انجام شده و داده‌ها از طريق منابع كتابخانه‌اي، فيش‌برداري و نرم‌افزارهاي مربوطه جمع‌آوري شده است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهند كه تقوا، ايمان به معاد و هدايت‌پذيري از قرآن و روايات مي‌تواند بصيرت‌افزايي كند و در كاهش آسيب‌ها، به ويژه در ابعاد خانواده و جامعه، مؤثر باشد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهند كه هرچه انسان بيشتر به تقوا مجهز باشد، آسيب‌هاي فردي او در ابعاد اعتقادي و رفتاري كاهش مي‌يابد. همچنين تقوا باعث كاهش آسيب‌هاي اجتماعي، استحكام خانواده، تقويت همبستگي اجتماعي و ايجاد وحدت در جامعه مي‌شود. در سطح جامعه، تقوا همچنين با كاهش فساد، ايجاد عدالت و حفظ نظم اجتماعي كمك مي‌كند.