پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امروزه اسراف در زندگي مردم و جوامع به عنوان يك معضل و پديده اجتماعي مطرح شده است كه داراي پيامد و آثار سوء خود مي باشد.. اسراف به اين معنا است كه انسان نه تنها در صرف اموال خود از حد تجاوز كند، بلكه در رفتار و اعمال خود نيز از حدود خارج گردد. اسراف در آموزه هاي اسلام به كلي منع شده است. بررسي مباني اسلام به ويژه آيات قرآن، روايات و آراء فقها سبب آشنايي بيشتر با موضوع اسراف است. مسأله اصلي اين نوشتار اين است كه مصاديق و احكام اسراف از منظر فقه اماميه چيست؟ اين تحقيق كه به شكل تحليلي توصيفي و با استفاده از ادله اربعه (كتاب، سنت، اجماع، عقل) در صدد تبيين و بررسي پرسشهاي پايان نامه و سوال اصلي صورت گرفته و به اين پاسخ دست يافته است كه اسراف از منظر اكثريت فقها، حرام بوده و حكم آن تكليفي است. اين پايان نامه در چهار فصل به شناسايي اسراف، عوامل و ريشه ها، آثار آن و مهمترين مصاديق آن از منظر فقهي پرداخته ميشود و مهمترين راهكارهاي پيشگيري از آن پرداخته مي شود. اين تحقيق كه به شكل تحليلي توصيفي و با استفاده از ادله اربعه (كتاب، سنت، اجماع، عقل) در صدد تبيين و بررسي پرسشهاي پايان نامه و سوال اصلي صورت گرفته و به اين پاسخ دست يافته است كه اسراف از منظر اكثريت فقها، حرام بوده و حكم آن تكليفي است. اين پايان نامه در چهار فصل به شناسايي اسراف، عوامل و ريشه ها، آثار آن و مهمترين مصاديق آن از منظر فقهي پرداخته ميشود و مهمترين راهكارهاي پيشگيري از آن پرداخته مي شود.