پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پرسش ازهدف خلقت، از نظر تاريخي مساوي با تاريخ هوشياري آدميان است و همواره از اساسي‌ترين دغدغه‌هاي انسان بوده است. ولي مسئله معناي زندگي ازجمله مسائل مهم فلسفه‌ي معاصر است و سابقه‌ي تاريخي ندارد‌؛ بلي معناي زندگي به معناي هدف زندگي در گذشته نيز مطرح بوده است. بي‌پاسخي به مجموعه‌اي از پرسش‌ها درباره هدف خلقت و معناي زندگي موجب فروغلتيدن به گرداب پوچي خواهد شد. بنابر تعريف مفهوم معناي زندگي به هدف زندگي‌‌؛ پاسخگويي به سوال از هدف خلقت رابطه‌ي مستقيمي با معناداري زندگي انسان دارد. لذا ارائه يك نظر در باب معناي زندگي ارتباط موثري با نوع نگاه نظريه‌پرداز به هدف خلقت جهان و انسان دارد. علامه محمدتقي جعفري و علامه محمدتقي مصباح دو فيلسوف معاصر اسلامي هستند كه هر دو با اعتقاد به آغاز و سرانجام عالم هستي، دستگاه خلقت را هدفمند دانسته و معناي زندگي را در گرو هماهنگي با هدف آفرينش تفسير مي كنند. معتقدند هدف نهايي خلقت انسان قرب به خداوند متعال است. در اين راستا تنها وجود انسان كامل كه مصداق اتم خليفه الهي است به نهايت قرب خداوند مي‌رسد. ساير انسان‌ها نيز در طول زندگي خود هرچه بيشتر به هدف خلقت خود نزديكتر شوند زندگي‌شان معناي بيشتري خواهد يافت و هرچه برخلاف مسير هدف خلقت خود گام بردارند زندگي شان با پوچي و بي‌معنايي روبرو خواهد شد. اين تحقيق، به روش توصيفي، تحليلي به تبيين نظرات اين دوفيلسوف مي پردازد. كليدواژه‌ها: هدف خلقت، معناي زندگي، انسان، علامه محمدتقي جعفري، علامه محمدتقي مصباح، قرب الهي.