پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نحوه تعامل انسان از حيث مسئوليت فردي با جهان هستي و جهان تكليف نيازمند قواعد و چارچوب هايي است، خداوند متعال به عنوان خالق او اين معيارها را در مصاديق عيني براي او عرضه كرده است، هيچ موجودي در قلمرو ممكنات نيست مگر اينكه حد و محدوده مشخصي دارد و از شئون كمالي انساني رعايت حد و مرزهاي حقايق هستي است. آنكه حد هر موجودي را بشناسد و بر رعايت آن سعي كند و دقيقا مطابق با ضوابط وجودي با آن رفتار و همچنين ظرافت در گفتار و رفتار را رعايت كند.چنين فردي را در فرهنگ لغت و اجتماع با ادب مي خوانند و چنانچه مرزهاي وجودي اشخاص و اشيا را نشناسد يا رعايت نكند و از ظرافت در گفتار و رفتار بهره مند نباشد هرگز از ادب برخوردار نيست.. دين مبين اسلام از طرق قرآن و احاديث ناب پيامبر و چهارده معصوم عليهم السلام با تعاليم الهي به آداب كامل محموده به تمام جهات زندگي انساني پرداخته است و هيچ‌ يك از شئون زندگي انساني نه كم و نه زياد و نه كوچك و بزرگ را از قلم نينداخته است، از اين رو تمام وجوه زندگي مزين به ادب نموده و براي هر عملي از اعمال زندگي هيئت نيكو ترسيم كرده است كه بيانگر غايت آن است.. از آنجايي كه اجتماعي بودن انسان از ضروريات جامعه اسلامي مي باشد و رعايت ادب از الزامات رفتار اجتماعي است و در واقع ادب و اخلاق عملي و ديني موجب تقوا و تزكيه افراد است، جامعه و خانواده ها در اين برهه از زمان ما با مشكلات جدي تربيتي مواجه هستند، لذا نياز به تحقيق در زمينه ادب لازم و ضروري به نظر مي رسيد، بدين جهت در اين تحقيق تلاش شده با بررسي واژه‌ ي ادب از حيث لغت، و بيان جايگاه آن‌ در تعاملات اجتماعي با بهرهگيري از اين دو ميراث گرانبهاي آيات قرآن و روايات معصومين، در قدم اول، ادب مطلوب جامعه بارويكرد ديني استخراج و عرضه شود و در قدم نهايي مصاديق ادب در زندگي بزرگان را استخراج نموده و مهارت هاي رسيدن به آن را ترسيم نماييم. در اين كار تحقيقي كه همه اطلاعات آن به روش توصيفي تحليلي و به صورت كتابخانه اي گردآوري و در چهار فصل و هشت گفتار تنظيم شده، سعي بر آن بوده كه بتوانيم با بيان اقسام و شاخه هاي مختلف ادب بهترين زمينه هاي تعامل اجتماعي افراد با يكديگر را فراهم نماييم.