پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

معناشناسي يكي از رهيافت‌هاي نوين در حوزه زبان‌شناسي است كه به مطالعه و تفسير و نيز تركيب كلمه‌ها در عبارت‌ها و جمله‌هاي خاص مي‌پردازد. در واقع معناشناسي كليدي براي گشايش درهاي متن كلام است. اين دانش در اواسط قرن نوزدهم پا به عرصه گذاشت. واژه «كتاب»از پر كاربرد ترين واژه هاي هاي قرآن است كه 261 بار در 58 سوره قرآن تكرار شده وطبعاً متضمن بار معنايي فراواني است كه به يكي از واژگان مهم و قابل تأمل در متن وحياني مبدل گشته و در آيات قرآن بر اساس هم نشيني واژه ها و كلمات پيرامونيش به هنگام موقعيت هاي مختلف توانسته نقشهاي متفاوتي پيدا كرده و در بافت و مقام ايراد سخن، مصاديق متعددي را منعكس نمايد. با توجه به كاركردهايي كه درقرآن بر واژه «كتاب» گزارش شده، ذهن آدمي به پرسش گرفته مي شود كه منظور از «كتاب» در قرآن چيست؟ و داراي چه مصداق ويا مصاديقي مي باشد؟ واژگاني چون « كتاب » كه در قرآن به يك هيأت و شكل به كاررفته ولي در بافت و تركيب هاي مختلف معاني خاص و متفاوتي را مي رساند را مي توان با بهره گيري از تكنيكهاي «معني شناسي كاربردي » تحت بررسي قرارداد و معاني خاص و متفاوت آن را شناسايي نمود اما شاخص ترين وجه معنايي كتاب "قرآن كريم"مي باشد.خداوند قرآن راكتاب هدايت انسانها شمرده و بارها از آن به كتاب ياد كرده است. واژة كتاب بر اثر باهم‌آيي با مفاهيم ديگر صبغه معناشناختي خاصي يافته و پيوند عميقي با مبدأ وحي و غايت و هدف آن پيدا كرده است.