پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده خودكشي يكي از جدي ترين آسيب هاي اجتماعي است كه مي توان آن را از جلوه هاي خدشه به نظم عمومي دانست، كه ديدگاه ها و نگرش هاي مختلفي از جمله روانشناسي جامعه شناسي و.. درباره اين امر بيان داشته اند. در دوره هاي مختلف تاريخي، عكس العملهاي متفاوت نسبت به آن ابراز شده است واديان آسماني نيز نسبت به اين پديده شوم، همواره موضع گرفته اند. و تدابيري را در جوامع لحاظ داشته اند كه دلالت بر نابهنجار بودن مسئله دارد، بالخصوص دين اسلام كه صراحتاً اين عمل را در زمره گناهان كبيره قرار داده است و مرتكب آن را مستوجب عقاب اخروي مي داند و حرمت شرعي خودكشي با استناد آيات و روايات به اثبات رسيده شده است واز آنجا كه قوانين موجود در كشور ما بر پايه فقه اسلامي استوار گرديده است، در اين پايانامه با بررسي قوانين كيفري هيچ ماده قانوني براي مجازات، خودكشي كننده يافت نگرديد، وفقط قانون مدني به ابطال وصيت خودكشي كننده اشعار داشته است . البته با توجه به اينكه مساله خودكشي از عوامل متعددي از جمله عقيدتي ، فرهنگي، اجتماعي ، سياسي متاثر است و زمينه هاي بروز اين پديده را همين عوامل با رويكردهاي متفاوت رقم مي زنند، واز آنجايي كه هميشه پيشگيري بهتر از درمان مي باشد در موضوع بحث ما، پيشگيري از اهميت خاصي برخودار است وشايد بتوان گفت درمان فايده اي ندارد، با توجه به عوامل بيان شده ، راهكارهاي پيشگيري از منظر آيات و ورايات به صورت اجمال بيان شده است . واژگان كليدي: خودكشي، فقه ،حقوق، پيشگيري ، پيشگيري ديني.