پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

از آنجایی که انسان ملزم و مکلّّف به اجرای اوامر الهی است باید یک سری بایدها و نبایدها را رعایت نماید. استفاده از خوردنی-های حلال و حرام یکی از این بایدها و نبایدها است که اگر مورد بی توجهی قرار بگیرد، پیامدها و خسارات جبران ناپذیری به همراه دارد. به خاطر این موضوع بخشی از آیات قرآن کریم و روایات اختصاص به آن پیدا کرده است.
موضوع حلال و حرام در بین ملت های مختلف از قدیم الایام وجود داشته است. هر چند آن¬ها در نوع، میزان و علت محرمات با هم اختلاف نظر داشته¬اند و اکثر موارد را به معتقدات، افسانه¬ها و خرافات انسان¬های ابتدایی ارتباط می¬دادند، سپس ادیان بزرگ آسمانی دستورات و نصایح ارزنده¬ای دربارة حلال و حرام با خود به ارمغان آوردند و انسان را از مرحلة پست خرافات و افسانه پرستی به مرتبة والای انسان دانا و شرافتمند ارتقاء دادند. ادیان آسمانی با توجه به اوضاع و احوال و پیشرفت جامعه انسانی و بر اساس سیر تکاملی جامعه¬ها بعضی از حلال و حرام¬ها را تغییر دادند.
موضوع حلال و حرام هم جزء مسائلی بود که اهل جاهلیت درباره آن به گمراهی و سرگشتگی عجیبی گرفتار بودند، به طوری که آنان اشیاء حرام و ناپاک را حلال می¬کردند و چیزهای پاکیزه و حلال را حرام می¬دانستند و از طرف دیگر مشرکین و اهل کتاب نیز همین باور را داشتند.
در اسلام برای اصلاح، اصول و قواعد روشنی پایه¬گذاری شد که مسایل حلال و حرام بر اساس آن¬ها استوار گردید و ترازوی حق و عدالت را برای سنجش حلال و حرام برقرار نمود. از این پس مسلمانان به درستی، حلال و حرام را با توجه به آیات و دستورات رسیده به مرحلة اجرا می گذاشتند.
کلید واژه ها: قرآن، حدیث، خوردنی حلال و حرام.