پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مساله حضور زنان در اجتماع، ميان انديشمندان اختلافي است. برخي با پاره اي از ادله قائل بر عدم حضور زنان در اجتماع هستند و برخي ديگر نيز با توجه به ادله قائل بر جواز حضور زنان در اجتماع هستند. از اين رو هدف در اين تحقيق بررسي فعاليت اجتماعي زن با توجه به حقوق شوهر در آن است كه با روش توصيفي و تحليلي و روش جمع آوري كتابخانه اي به اين نتيجه رسيده است: بدون ترديد هر انساني حق شركت در اداره و تصميم‎گيري براي جامعه‎اي كه در آن زندگي مي‌كند را داراست. حضور و مشاركت در امور كشور، حق رأي دادن و انتخاب كردن، حضور در مناصب سياسي و اجتماعي و مراكز تصميم‎گيري و غيره از جمله حقوقي است كه در عرصة فعاليت‎هاي اجتماعي و سياسي هر انساني كه از عهدة آن برآيد به رسميت شناخته شده است. حضور انبوه زنان مسلمان در انقلاب و جريانات سياسي اجتماعي آن، چرخشي اساسي در نگاه و رويكرد به حقوق زنان از جمله حقوق سياسي و اجتماعي ايشان ايجاد كرد. طبق آيات و روايات و شواهد تاريخي نشان مي دهد كه حضور زنان در جامعه ركن محسوب مي شود اما منوط به اذن و آگاهي شوهر، رعايت موازين شرعي و تقواي گفتاري و رفتاري هستند. البته اگر مصلحت جامعه بر فعاليت اجتماعي زنان باشد، طبق قاعده ي مصلحت و احكام ثانويه، اذن شوهر ساقط مي شود چون مصالح عمومي بر مصالح فردي، اولويت و اهم است.