پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دعا به‌عنوان يكي از اساسي‌ترين ابزارهاي ارتباطي انسان با خداوند، در متون ديني اسلام جايگاه ويژه‌اي دارد. اين پژوهش به بررسي نقش دعا در رفع مشكلات از ديدگاه آيات قرآن كريم و روايات معصومين  مي‌پردازد. هدف اصلي اين تحقيق، تبيين تأثيرات معنوي و مادي دعا در حل بحران‌هاي فردي و اجتماعي و تحليل مكانيسم‌هاي اثربخشي آن بر اساس آموزه‌هاي اسلامي است. روش تحقيق در اين پايان‌نامه، توصيفي-تحليلي است و داده‌ها با مراجعه به منابع كتابخانه‌اي، شامل قرآن، تفاسير معتبر و روايات گردآوري‌شده‌اند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه دعا از منظر قرآن (مانند آيات سوره غافر: «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ») و روايات (مانند حديث قدسي «الدعاء مخ العبادة») نه‌تنها يك عبادت محسوب مي‌شود، بلكه ابزاري كارآمد براي تغيير تقدير، دفع بلا و تسهيل امور است. همچنين، بررسي‌ها حاكي از آن است كه دعا داراي شرايط و آدابي (مانند اخلاص، اصرار و توكل) است كه رعايت آن‌ها موجب افزايش استجابت مي‌شود. از سوي ديگر، تأثيرات روان‌شناختي دعا مانند كاهش اضطراب و افزايش اميدواري نيز مورد تأكيد قرارگرفته است. درنهايت، اين پژوهش نتيجه مي‌گيرد كه دعا به‌عنوان يك راه‌حل جامع در مواجهه با مشكلات، هم‌زمان هم جنبه‌هاي معنوي و هم مادي زندگي را تحت تأثير قرار مي‌دهد.دعا به‌عنوان يكي از اساسي‌ترين ابزارهاي ارتباطي انسان با خداوند، در متون ديني اسلام جايگاه ويژه‌اي دارد. اين پژوهش به بررسي نقش دعا در رفع مشكلات از ديدگاه آيات قرآن كريم و روايات معصومين  مي‌پردازد. رنهايت، اين پژوهش نتيجه مي‌گيرد كه دعا به‌عنوان يك راه‌حل جامع در مواجهه با مشكلات، هم‌زمان هم جنبه‌هاي معنوي و هم مادي زندگي را تحت تأثير قرار مي‌دهد.