پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مي گويند اسلام دين مردان است و زن را انسان تمام عيار نشناخته و براي او حقوقي كه براي يك انسان لازم است وضع نكرده است. اگر اسلام زن را انسان تمام عيار مي‌دانست رواياتي بر عليه زن و به نفع مرد بيان نمي‌داشت و در ذيل آن، به زن استقلال اقتصادي و اجتماعي مي‌داد و ... اين‌ها مي‌رساند كه اسلام نسبت به زن نظريات تحقير آميزي داشته است و او را وسيله و مقدمه براي مرد ‌دانسته و اصل مساوات رعايت نشده. اما در خصوص وجود بعضي روايات، كوتاه بايد گفت: يا مفاد آن روايات هماهنگ نيست و يا اكثر روايات از جهت سند ضعيف و غير قابل اعتماد هستند و يا لسان بعضي روايات به گونه اي است كه ابا و امتناع از تخصيص و تقييد دارند. آيا مي‌توان روايات را مختص به زنان يا مردان دانست؟! از اين رو، با توجه به معيار و ملاكي كه پيغمبر اكرم (صلي‌الله عليه و آله و سلم) براي تشخيص صحت معرفي نمودندو آن عرضه روايات به قرآن است، پس به جرأت مي‌توان گفت اعتباري به برخي روايات كه با آيات قرآن در تعارض است، نيست از آن گذشته با نقد محتوايي، نقد مضموني، جمع عرفي، مرجحات و ... ثابت مي‌شود كه بعضي روايات يا ضعيف السند و يا روايات مرسله هستند و يا صدقشان در شرايط خاص و مقيد بوده كه شرايط خاص خويش را دارد از آن گذشته دسته‌اي ديگر از احاديث وجود دارند كه معارض با اين روايات بوده و روايات را به خاطر عدم تطابق و ناسازگاري از اعتبار ساقط مي‌كنند كه در مباحث پيش رو به بعضي گزاره‌هاي قرآني و حديثي در اين مورد اشاره مي‌شود.