پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تفسير تطبيقي به بررسي مقايسه اي ديدگاه هايشيعه واهل تسنن درباره مفاهيم قرآني مي پردازد.بدون شك بررسي، نقد ونظر پيرامون عقايد وآراءمذاهب مختلف ،نقش مهمي در بالا بردن بينش وبصيرت در بين مردم جامعه مي شود و علاوه بر آن،زمينه ايجاد گفتگو و تعامل ميان پيروان اديان و معرفي صحيح اسلام و تبيين نقاط مشترك مثبت و بالاخره جامعيت و كمال اين دين رادر بردارد. در اين پژوهش با عنوان بررسي تطبيقي آيه 179 آل‌عمران از منظر ادبي و بلاغي، كلامي و روايات تفسيري، به بررسي نظرات مفسران شيعه واهل تسنن با روش توصيفي – تحليلي ذيل آيه مي پردازد. بررسي ها نشان مي دهد كه بيشتر مفسران شيعي اصل امتحان شدن مردم را امري قطعي وغير قابل اجتناب دانسته اندامّا در تفاسير اهل تسنن، نظر واحدي بين آنها ديده نمي‌شود. هر دوگروه براي بيان معيارخبيث از طيب، به مويدي از خود آيه يا آيات ديگر يا روايات تفسيري اشاره نكرده اند لذا نمي توان برداشت ها ي آنها از آيه را معتبر دانست. در ضمن، با استناد به كاربردهاي قرآني رسول و نبي در مفهوم تفاوت دارند و در مصداق به دليل تناسب حداكثري با آيات مساوي هستند. همچنين به صورت كلي ، هردو گروه معتقد به علم غيب پيامبر صلي الله و اولياي الهي هستند امّا در مورد كيفيت و گستره آن ديدگاه هاي متفاوتي وجود دارد شيعه علم غيب را پيامبر را وسيع دانسته و به ساير معصومان تعميم مي‌دهند درمقابل اهل تسنن علم غيب را از غير خداوند نفي كرده و در برخي موارد به صورت محدود براي پيامبر صلي الله در نظر گرفته‌اند. آنها نسبت به علماي شيعه، درمورد علم غيب محتاطانه عمل مي‌كنند واز سوي ديگر دامنه اختلاف بين علماي اهل تسنن نسبت به علماي شيعه كمتر است در خصوص سلفي‌ها نيز نوعي افراطي‌گري در تعيين مصاديق ومحدوده‌ي علوم غيبي اولياي الهي درآراءآنان ديده مي‌شود. به طور كلي بايد گفت كه هرچند در هر دو دسته نظر اختلافي مشاهده مي شود ولي بيشتر مفسران شيعه و اهل تسنن ،علم غيب رابه صورت تبعي وعرضي و به اراده و مشيت الهي براي انبياءالهي در نظر گرفته اند .