پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از اساس‌ترين نيازهاي بشر، داشتن آرامش خاطر و زندگي فارغ از منفي‌بافي ها و سوءظن‌ها و توأم با حسن‌ظن و رضايتمندي و اميدواري به زندگي در رويارويي با ديگران و حوادث زندگي است. آموزه‌هاي ديني، از جمله عواملِ نگراني‌ها و تشويش خاطرها و منفي بافي‌ها را عدم توجه به جايگاه خويش در عالم هستي و سوءظن به خالق هستي و بنده‌هاي او مي‌داند لذا به داشتن انديشه‌مثبت و حسن‌ظن با تقويت روحيه‌ي دعا و نيايشگري با خداوند متعال تأكيد ورزيده اند. دعا و نياش باخدا، يكي از حقايق بسيار پرمعنا و سازندة جنبه‌هاي مثبت انساني و اساسي‌ترين عوامل رشد و تعالي انسان است. در دعا و نيايش، روح انسان با تقرب به خداوند به درگاه الهي، موقعيت اصلي خويش و سرمايه‌هاي گرانبهاي خود را در بعد باور درك مي‌كند و اين‌گونه، او از اسارت در چنگ نااميدي و حبّ‌دنيا و ترس از مرگ انديشي در بعد باور و حداقل در سطح زندگي فردي رهايي مي‌يابد و با رضايتمندي و يقين و تقويت حسن‌ظن و افكار مثبت و صحيح و جديد مي‌تواند سرنوشت و نتايج زندگي و ناآرامي و ناراحتي و توقف را به آرامش و نشاط و پيشرفت در بعد باور و در سطح زندگي فردي و اجتماعي تغيير دهد. در دعا و نيايش، با وسعت يافتن روح انسان و تعميق يافتن بينش فرد، نيايشگر اين توانايي را كسب مي نمايد كه در برخورد با مسائل مختلف زندگي با خلاقيت و نوآوري معنوي به‌نحو مطلوب و عاقلانه اعمال رفتار ‌نمايد و اينچنين در سطح زندگي فردي، رفتاري توأم با آرامش و مثبت به ارمغان بياورد و با شناخت منعم و نعمت هايش، و با اجتناب از اعراض از ذكر پروردگار و مسئوليت پذيري و مدارا، نيايشگر در مراودات اجتماعي توانايي روابط محكم و محبت آفرين و زندگي دور از تنش را در سطح زندگي اجتماعي كسب و اعمال مي كند. با الگوگرفتن از نيايش‌هاي 6حضرت علي‌ابن‌الحسين حضرت زين‌العابدين (عليه‌السلام) در صحيفه سجاديه، در ابعاد و زواياي گوناگون جلوه‌ها و نشانه‌هاي سلامت و كيفيت زندگي با طراوت توأم با افكار مثبت را از لابه‌لاي سخنان گرانبهاي ايشان در نيايش‌ها و سخنان درمي يابيم. واژگان كليدي: دعا، نيايش، مثبت‌انديشي، حسن‌ظن، مثبت‌نگري، صحيفه‌سجاديه.