پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نقادي و نقدپذيري در راستاي پرسش گري و پاسخ گويي ، براي كمال و اصلاح اجتماع ، سرمايه اي است بس گرانبها .شناخت كاستيها و نواقص و تلاش در جهت رفع آنها ، گامي مقدس در مسير فلاح فرد و جامعه است . به جاي پاسخ گويي خود را به ناداني زدن ، پرده پوشي بر آنچه بوده و هست يا انكار نواقص و مشكلات ، واقعيتها را عوض نكرده و دردي را درمان نمي كند . مديريت مبتني بر ديانت و خرد و هيات حاكمه ي ارزش مدار و الهي ، همواره در جستجوي آن است كه در مسير تكاملي خود ، آفتها و آسيبها را بشناسد و بزدايد . اگر فرهنگ نقد و انتقاد پذيري رايج گردد ، آداب و مرزهاي روايي و ناروايي انتقاد و ويژگي هاي ناقدان روشن شود و ناقداني بنياد بصير به عرصه ي نقد ورود يابند ، بسياري از تنشها و كشمكشها فروكش كرده و بسياري از ضعفها ، نقصها و كاستيها ظهور نمي يابند . به خصوص اگر مديران از لاك خود مطلق انگاري و خود برتربيني در آمده و معتقد باشند كه در معرض خطايند ، به سادگي در مي يابند كه هيچ كس بي نياز از تذكر و انتقاد از ناحيه ي ديگران نيست و حتي امام علي – عليه السلام – با آن مقام عصمت و عظمت از مردم مي خواهند تا از ابرازسخن حق و خيرخواهي نسبت به روش حكومت خود داري ننمايند.كساني هم كه مورد نقد و انتقاد واقع مي شوند نبايد نقد و انتقاد را كينه و عداوت تلقي كنند و آن را تضعيف موقعيت خود بدانند ، چرا كه در يك چرخه ي صحيح نقد و انتقادپذيري ، منتقد برادري دلسوز ، تيز بين و خيرخواه است كه با نماياندن نواقص و كاستيها به دنبال بهبود وضعيت موجود است . بر اين اساس ، مقوله ي نقد را گشوده و اصول و روش ناقدان و نقدشدگان را در راستاي برآوردن عملي امر پاسخ گويي ، به معرض بررسي نهاده ايم و كوشيده ايم تا اين فرهنگ را در جامعه ، به عنوان يك رسالت ، مطرح نماييم .