پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مسئله وحي و كلام الهي يكي از پرجنجالي‌ترين مباحث تاريخ كلام اسلامي است. وحي ماهيت فراطبيعي دارد كه اكثر انسانها از درك حقيقت آن عاجز هستند. زيرا تصوّر امري كه خود انسان آن را تجربه نكرده و از دايره عالم ماده فراتر است، همانند تصويري است كه انسان آن را نديده و با استفاده از علايم و نشانه ها آن را نقّاشي مي كند تا آن را درك كند. بنابراين انسان در اين وادي فقط به گمانه‌زني و به طور اجمال مي‌تواند آن را تصوّر كند.به همين جهت برخي از مخالفان اديان و چه بسا متالّهان كه نتوانستند حقيقت وحي را درك و هضم كنند به جرح آن پرداخته اند و وحي را از راههاي معرفت نمي شناسند. اين مطالعه با هدف بررسي صدور كلام الهي و وصول آن به عنوان كتاب الله انجام گرفته است. و با روش اسنادي و كتابخانه اي سعي كرده است تا چندي از ادله را در اثبات امكان صدور وحي از جانب خداوند و وصول آن به عنوان كتاب الله ارائه دهد. از مهمترين يافته هاي اين تحقيق؛ اينكه بعضي قرآن را كتاب پيامبر اكرم ““صلي الله عليه و آله و سلم» و سلم» پنداشته اند خلاف عقل و نقل است. هرچند حقيقت صدور و وصول وحي براي ما روشن نيست و هيچ كس نمي‌تواند ادعا كند كه قادر به تشريح فرايند صدور و وصول وحي مي‌باشد اما مشهور متكلمان اسلامي‌ وحي‌ را از سنخ‌ زبان، گزاره‌ و فعل‌ گفتاري‌ معرفي مي‌كند و بر اين باورند كه صدور كلام الهي و ايحاء سخن خداوند تبارك و تعالي به گونه‌اي كه معاني و الفاظ حضرت حق به صورت پيام‌ و گزاره‌اي از سوي‌ خداوند به‌طور مستقيم‌ يا توسط فرشته،‌ به‌ پيامبر ابلاغ‌‌ و منتقل‌ مي‌شود. و پيامبر نيز ملزم، به‌ اجراي‌ پيام‌ آسماني‌ است.