پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان بر اساس گرايشات مادي و معنوي ، ناگزير از برقراري روابط اجتماعي به‌وسيله مصاحبت، مرافقت و مجالست با همنوعان خود مي‌باشد. صحت و سلامت اين روابط درگرو تحصيل آداب و دفع آفات است، آدابي كه دين مبين اسلام، بيانگر اتم آن‌ها بوده و تأكيد پيامبر مكرم اسلام9بر رسالت خود در تتميم مكارم اخلاقي و حجم انبوه آيات و روايات مربوط به حوزه رفتارها و آداب معاشرت، حاكي از جايگاه ممتاز اسلام در اين عرصه است، به‌واسطه جايگاه ممتاز و متمايز دين مبين اسلام به‌عنوان بهترين پاسخگوي نيازهاي بشر امروزي، انجام پژوهش‌هايي پيرامون شناسايي و معرفي آدابي كه در اين دين، ارزشمند دانسته شده و در زمره‌ي برنامه‌هاي تربيتي اين آيين در حوزه اخلاق و فضايل قرار مي‌گيرد، ضرورتي جدي است. انسان به‌عنوان موجودي اجتماعي نيازمند دريافت برنامه‌اي جامع براي اين حوزه‌هاست. مخصوصاً آيات قرآن كريم براي همه روابط اجتماعي در محدوده خانه و خانواده و از قبيل ارتباط والدين و فرزندان، ارتباط زوجين و ارتباط خويشاوندان ازجمله: حفظ حريم و خوش‌رفتاري، تأمين نيازهاي جنسي، روحي، اجتناب از تند‌خويي، احسان به والدين، تربيت قرآني فرزند، صله ارحام و آداب مهماني، آداب مشروح وضع‌شده است؛ و حتي براي روابط اجتماعي در گستره بيرون از كانون خانه و خانواده و در سطح جامعه نيز آداب و احكام عمومي و اختصاصي مفصلي چون عفو و حسن خلق، صداقت و امانت‌داري، انفاق و احسان و ارتباطات عالم و متعلم و همسايه داري و يتيم‌نوازي و حق تعامل تشريح نموده است. بي‌ترديد در طول ساليان بسياري كه پس از ظهور اسلام طي شده، اين قوانين و آيين‌ها، كماكان كهنه نگشته و حتي دانشمندان علوم اجتماعي و روان‌شناسي نيز، آن‌ها را موجبات سعادت آدمي و مطابق با علوم روز جهاني پنداشته و به‌كارگيري‌شان را توصيه مي‌نمايند. اگرچه غربي‌ها به علت درخطر ديدن نابودي انديشه‌هاي خود، كمتر به اين امر اعتراف مي‌كنند وليكن برخي از دانشمندان حقيقت‌جو، به استحكام پايه‌هاي روابط اجتماعي و خانوادگي با تأسي از آموزه‌هاي اسلام و قرآن اذعان داشته و آن را امري اجتناب‌ناپذير مي‌پندارند.