پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده اظهار زينت، آشكار كردن زينت هاي ظاهريِ مخصوصِ زن اعم از تكويني (ذاتي) مانند خلقت و طبيعت زن و يا اكتسابي (مصنوعي) مانند زيورآلات، لوازم آرايش، سرمه و خضاب، بوي خوش و شبيه آن است و در قرآن با عنوان «ابداء» يا «تبرّج» ياد شده است وتعديلِ آن، به معناي گزينش راه ميانه و به دور از هر گونه افراط و تفريط است. هدف تحقيق حاضر تبيين «زمينه هاي روي آوري زنان به اظهار زينت و راهكارهاي تعديل آن از منظر آيات و روايات» به روش توصيفي- تحليلي است. بر پايه يافته‌هاي تحقيق، روي آوري زنان به اظهار زينت عوامل و زمينه هايي دارد كه برخي ذاتي و دروني و برخي عارضي و بيروني است. زمينه هاي ذاتي و دروني، به خلقت جسمي و ساختار رواني زن برمي‌گردد و زمينه هاي عارضي و بيروني شامل ضعف ايمان، جهالت، تزيين زيباييها به وسيله شيطان، تقليد كوركورانه واحساس حقارت مي شود. در آموزه هاي ديني، بهره مندي از زينت نمايي صحيح، توجه به زيبايي هاي معنوي و حقيقي، توجه دادن به آثار عدم اظهار زينت و پيامد هاي اظهار آن از مهمترين راهكارهاي فردي تعديل اظهار زينت محسوب مي شود. روي آوري زنان به اظهار زينت مي تواند به خاطر زمينه هاي اجتماعي مانندچشم وهم‌چشمي، جلب اعتماد ديگران، محيط، تهاجم فرهنگي و تاخير در سن ازدواج نيز باشد و معرفي الگوهاي مناسب و شايسته، عدم حضور غيرضروري زنان در اجتماع، حفظ عفت، فروج، پوشش و زينت در مراكز عمومي، تبليغ و ترويج فرهنگ پوشش، معاشرت با پاكان، امربه معروف و نهي از منكراز مهمترين راهكارهاي تعديل آن است. نتايج حاكي از آن است كه اسلام، نه تنها مخالف زينت و زيبايي ظاهري نيست بلكه در بسياري موارد، تشويق به آراستن و توجه به زيبايي مي نمايد، اما در عين حال حد و مرز آن را نيز مشخص كرده است تا سلامت فرد و اجتماع تأمين شود.