پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده عمل به كلام الهي در حال حاضر به اين است كه زنان مسلمان، طوري در جامعه ظاهر شوند كه سلامت جامعه دچار مخاطره نشود و حركات آن‌ها سبب تحريك و تهييج شهوات نگردد. حضور در جامعه منع نشده، و خداوند زينت و خودآرايي را نهي نمي‌كند؛ بلكه آنچه در شرع مقدس ممنوع شده است، تبرّج و خودنمايي و تحريك و تهييج به‌وسيله آشكار ساختن زينت در محافل اجتماعي است؛ چنان‌كه مي‌فرمايد: «لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولي». بعد از وقوع انقلاب اسلامي تاكنون، زنان كشورمان به‌صورت گسترده و چشمگيري در فعاليت‌هاي سياسي و اجتماعي حضور دارند به‌نحوي‌كه به‌هيچ‌وجه قابل‌مقايسه بازمان قبل انقلاب و ساير كشورهاي منطقه نيست، اما درعين‌حال نگاهي به اهداف والاي نظام و انقلاب اسلامي و مقايسه آن با واقعيات موجود بيانگر اين است كه زنان به‌مراتب مي‌توانند نقش و كاركردهاي مهم‌تر و فعال‌تري در جامعه ايفا نمايند. در اين پايان‌نامه هدف اصلي اين است كه بتوان تفاسير مختلفي كه در خصوص آيه فوق و شبهات وارده به آن وجود دارد بحث شود و سعي مي‌شود تفاسير مختلف را بيان نموده و براي شبهات پاسخ‌هاي قابل قبولي ارائه داد و در خصوص زنان و وضعيت آن‌ها در زمان جاهليت و دوران اسلام بحث نماييم مي‌توان اين‌گونه نتيجه گرفت كه بعد از اسلام به زنان ارزش والايي داده‌شده است و مانند جاهليت نبوده‌اند در اين ميان نيز زنان براي حفظ سلامت روحي و رواني خود و جامعه نبايد مثل زنان دوران جاهليت از منزل بيرون آيند و باعث بروز فتنه‌هايي در بين مردم گرديدند.