پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

سنت هاي الهي اموري هستند كه خداوند متعال عالم را بر پايه آنها تدبير مي نمايد وسنت امتنان يكي از اين سنت ها است. نعمت هاي خداوند از طريق منت هاي اوست كه به انسان مي رسد هرچند استحقاق دريافت آن را نداشته باشند. منت هاي خداوند از نوع فعلي بوده و در قالب فعل الاهي تجلي پيدا مي‌نمايد. تحقق اين معنا، گاه درتكوين بصورت خلق و آفرينش نعمت است؛ و در تشريع به شكل جعل رخصت و رعايت منفعت و آسايش بندگان در تكليف است. دربرخي از آيات قرآن خداوند امتناني بودن نعمت را مستقيم ذكر مي نمايد مانند:نعمت ايمان، فرستادن انبياء، وارث كردن مستضعفين...ولي در تعداد زيادي از آيات امتناني بودن آن نعمت بصورت مستقيم در آيه ذكر نشده است و آيات درمقام امتنان هستند لذا براي بررسي اين آيات از جهت امتناني بودن به تفاسيرقرآن مراجعه شده است. برخي از منت هاي خداوند بصورت عام و فراگير تمام بندگان را بدون در نظر گرفتن ايمان ونوع عملكردآنها، در بر مي گيرد واين منت ها در غالب منت هاي معنوي ومادي در جهان هستي ظهور پيدا مي كنند. برخي از منت هاي خداي رحمان بصورت منت هاي خاص، شامل حال گروه يا افراد خاص مي گردد از جمله: پيامبران، مومنين،... از آن جا كه شناخت منت هاي الهي يكي از اولين گامها در قدرداني و شكر گذاري و طاعت خداوند است ؛ لذا بررسي و شناخت سنت امتنان و مصاديق آن در قرآن و سنت راهي روشن و متقن براي اين منظور مي باشد. تحقيق در سنت امتنان ومنانيت خداوند در زمينه هاي علم اخلاق در باب الطاف خداوند و درفقه واصول در باب احكام امتناني و دراصول اعتقادي در باب هاي توحيد ,نبوت و امامت همچنين مي تواند راه گشا باشد.