پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن در تمام سوره‌ها و آيات فصاحت و بلاغت تام دارد و بر اساس اقتضاي حال مخاطب خود كلام را به گونه‌ايي بيان مي‌نمايد كه موثرتر باشد. زبان خاص قرآن و سبك بي‌مانند و باطن ژرف و حكيمانه‌ي آن اسلوب خاص خود را دارد؛ بي گمان آگاهي با لطايف بياني و بلاغي قرآن بيشترين كمك را در فهم معاني ناب و اعجاز ظاهري و معنوي آن خواهد داشت. در اين پژوهش بررسي اساليب بلاغي سوره‌ي مبارك انبياء در سه بخش علم معاني، علم بيان و علم بديع به همراه دلالت‌هاي تفسيري آيات (در هر سه بخش)، ارائه گرديد. در مجموع استفاده از صنايع ادبي و فنون بلاغي در سوره‌ي انبياء به عنوان يك سوره‌ي مكي عبارتند از: انواع تأكيد، استفهام مجازي، تشبيه، استعاره، مجاز، كنايه و ... بكار‌رفته كه مورد بررسي قرار گرفت و دلالت‌هاي تفسيري آن نيز در ذيل آيات مورد بحث تبيين شد.ويژگي نخست يعني اعجاز بياني، شرايط و مقتضيات خاص خود را دارد از جمله به اقتضاء بلاغت مستلزم اسلوبي شكوه‌مند و متني سرشار از عناصر زيبايي‌شناختي است از اين رو تاريخ قرآن پژوهي آكنده از پژوهش‌‌هاي بلاغي جهت تبيين اعجاز لفظي قرآن كريم مي‌باشد. پژوهش پيشرو با عنوان «بررسي اساليب بلاغي و دلالت‌هاي تفسيري در سوره‌ي مباركه انبياء» پژوهشي نظري است كه به روش تحليلي – توصيفي سوره‌ي انبياء را با معيارهاي علوم بلاغي در سه حوزه معاني، بيان و بديع مورد بررسي قرار داده است. پژوهش حاضر بيان‌گر آن است كه اساليب ادبي به‌كار رفته، از برجسته ترين ويژگي‌‌هاي بلاغي اين سوره است. و هر يك از اين اسلوب‌ها دلالت‌‌هاي تفسيري مهمي در راستاي اهداف كلي سوره دارند.