پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم به عنوان كلام الهي و معجزه جاويد پيامبر اكرم ( صلي الله عليه وآله و سلم)، كتاب هدايتي است كه دقايق فراواني را به شيوه هاي جذاب براي سعادت بشر بيان مي كند. از جمله ابعاد قابل دقت، پرداختن قرآن به قصه است كه اهداف والاي تربيتي خود را در قالب داستان بيان كرده است به گونه اي كه تأثيري شگرف در مخاطبان به جاي مي گذارد، از همين رو نبايد دقت و تفكر در قصص قرآن را فراموش كرد. يكي از قصه هاي مهم قرآني كه ابعاد قابل توجهي را در بردارد و انسان با تفكر در آن به نكات تربيتي و آموزنده دست مي يابد، « داستان حضرت موسي و خضر ( عليهما السلام)» است. داستاني كه در بين قصص انبياء بي نظير است و ابهام هاي فراواني از زندگي انسان را روشن مي سازد و از حقايق و اسرار و نكات تربيتي بسياري پرده بر مي دارد. پژوهش حاضر به صورت توصيفي – تحليلي و از مطالعه منابع كتابخانه اي و مقالات مي باشد، از بررسي هاي انجام شده اين نتيجه حاصل شده است كه نكات ارزندة تفسيري اين داستان را مي توان در موضوعاتي همچون معلّم شناسي حضرت موسي (عليهالسلام)، شيوه ي صحيح برخورد شاگرد و استاد همچون تبعيت از استاد در شاگردي وي و تأكيد بر صبر و استقامت و رعايت ادب و تواضع در همراهي با اولياي الهي و در امر فراگيري علم و دانش دانست.