پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

از منظر معاد شناسي قرآن كريم رابطه ميان عمل وجزاي آن در آخرت عينيت واتحاد مطرح است ؛يعني آنچه در آخرت به عنوان كيفر يا پاداش به انسان ها داده مي شود، تجسم عمل خود انسان است وپاداش اعمال خوب وكيفراعمال بد ، چيزي غيرازصورت آخرتي اعمال نيست ؛ درواقع رابطه بين آنها رابطه تكويني است نه رابطه اي قراردادي . بنابراين كيفيت زندگي انسان وپاداش وكيفرهاي او در جهان ديگر، تجسمي از اعمال و افكار او در اين جهان است، وبه تعبيرديگر هر كاري كه از انسان در اين جهان سر مي زند آثار وسيع وگسترده اي در روح انسان باقي مي گذارند كه در اين دنيا ممكن است به آساني درك نشود ولي در رستاخيز، پس از دگرگوني ها كه درآن رخ مي دهد با واقعيت حقيقي خود جلوه مي كند و چون درآنجا حاكميت وتجلي روح بيشتراست آثارآن حتي درجسم منعكس خواهد شد. از اين مباحث استفاده مي شود كه اعمال ما علاوه بر چهره ظاهري خوديك چهره واقعي نيز دارد كه دراين جهان از نظرما پنهان است، اين چهره هاي دروني ، درجهان ديگرظاهرمي شوند و مساله تجسم اعمال را تشكيل مي دهند. با اين وصف بايد بدانيم كه هر نعمتي كه در دنيا وجود دارد ،خواه نعمت هاي مادي يا معنوي بالاتر وبرتر از آن دربهشت رضوان تدارك ديده شده است بي آنكه مشكلات ونارسايي هاي دنيا ذره اي در آنجا باشد وبه همين صورت هرمشكل وعذابي كه در دنيا وجود دار د خواه جسماني ،خواه روحاني، سخت تر وبدتر ازآن در جهنم سوزان است . بنابراين همانطوركه ايمان دراين جهان مايه روسفيدي است و ملت بي ايمان، مردمي روسياهند، در جهان ديگر اين روسياهي و روسفيدي مجازي دنيا شكل حقيقي به خود مي گيرد وصاحبان آنها با چهره هاي سفيد و درخشان يا سياه و تاريك محشورمي گردند