پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نبوت و امامت دو منصب الهي‌اند كه از جانب خداوند به افراد برگزيده و شايسته اعطا مي‌شود تا واسطه‌ي فيض الهي به‌سوي مردم و هدايت آنان به كمال و سعادت باشند و چنان چه از تعريف اين دو روشن است، نبوت مقام دريافت وحي از جانب خداوند است، و امامت مرحله‌ي تكميل ابلاغ و اجراي عملي احكام شرع در جامعه است . رساله حاضر عهده‌دار بيان ديدگاه هاي اختصاصي استاد جوادي آملي پيرامون مباحث نبوت و امامت عامه و تفصيلي از بحث هاي ضرورت، ويژگي‌ها و كيفيت انتخاب هردو مقام بوده ودر اين ميان فصلي جداگانه را نيز به علل و عوامل تجديد نبوت و چرايي ختم آن اختصاص داده است. استاد جوادي آملي در بحث ضرورت وجود نبي برخلاف غالب متكلمين به جاي تاكيد عمده بر قاعده لطف با استناد به حكمت الهي وبيان كاركردهاي نبوت و همچنين تبيين وجه ربوبيت الهي هم راي با استاد خود به اثبات بحث پرداخته اند. ايشان امامت را نيز رانيز همتاي نبوت دانسته كه تمام شئون نبوت را داراست ودر تبيين وجه ضرورت وجود امام باهمان موضعي كه در بحث نبوت برگزيدند. ايشان راز يكسان بودن خطوط و اصول كلي دين را در فطرت مشترك دانسته مهمترين علل تجديد نبوت‌ها را تحريف اديان، عدم رشد و بلوغ فكري، نياز به تفسيروضرورت تداوم پيامبري مي‌داند و مصون بودن قرآن از تحريف، كامل بودن شريعت محمدي، وجود امام معصوم بعد از پيامبر و پويايي دين اسلام را دلايلي تام براي ختم شريعت عنوان كرده كرده‌اند.ايشان عصمت را ملكه نفساني قدرتمندي مي‌داند كه همواره در وجود انسان معصوم، حضور و ظهور دارد لذا معتقد است عصمت علاوه بر حثيت اعطايي، حيثيت اكتسابي نيز دارد. از منظر ايشان؛ جريان امامت معصوم عليه السلام نيز همانند جريان رسالت سمت الهي است و غير از نص و نصب هيچ راهي براي ثبوت اصل آن مقام نمي‌باشد.