پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

عرفان حلقه (يا عرفان كيهاني) يكي از جريانات نوظهوري است كه حدود سه دهه پيش توسط محمد علي طاهري در ايران بنيان‌گذاري شده است و روش سلوك عرفاني آن بر اتصال به حلقه‌هاي متعدد شبكه‌ي شعور كيهاني (هوشمندي حاكم بر جهان هستي) مبتني است كه هر يك از حلقه‌ها كاربرد مخصوص به خود، در جهت كمال و تعالي انسان دارند. نقدهايي كه بر عرفان حلقه وارد است، ناظر بر مباني خداشناسي، هستي شناسي، انسان شناسي، راه شناسي و معاد شناسي خاصي است كه براساس آن شكل گرفته است؛ نفي توحيد ربوبي، مسئله نبوت و ملحقاتش، باور به نوعي تناسخ در بعد فرجام شناسي از جمله اشكالات مبنايي است كه در اين پژوهش، با استناد به آيات و روايات مورد نقد و بررسي قرار گرفته‌اند؛ بدين منظور از روش توصيفي- تحليلي با مطالعه آثار و يادداشت برداري استفاده شده است و سعي شده از منابع كتابخانه ايي در اين نوشتار بيشتر استفاده شود. نتيجه‌اي كه از مطالعه و بررسي دستورات موجود در اساسنامه عرفان حلقه، حاصل مي‌شود اين است كه اين عرفان نه تنها عرفاني اسلامي نيست بلكه مخالف قرآن بوده و غيرالهي بودن آن مشهود است؛ عقايد و آموزه‌هاي عرفان حلقه دچار آسيب‌هايي همچون تناقضات دروني، مخالفت با آيات و روايات، تفسير به رأي آيات قرآن و... مي‌باشد.