پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از راههاي دستيابي به معارف قرآن كريم مراجعه به كتب تفسيري معتبر ميباشد؛ اگرچه در تفاسير آيات، كتابهاي مختلفي توسط علماي شيعه نوشته شده؛ اما دو تفسير الميزان توسط علامه طباطبايي و تفسير تسنيم توسط علامه جوادي آملي نگاشنه شده كه دربسياري از موارد، روش اين دو مفسر، اجتهادي جامع است؛ اما در برخي از مفردات، مباني تفسيري و برداشتها و منابع تفسيري تفاوتهايي مشاهده شد. با توجه به اينكه اين دو تفسير ميتواند راهگشاي بسياري از سؤالات و مشكلات در عرصه تفسير آيات و بيان مفهوم آيات قرآن باشد ضرورت پيرامون بحث را ايجاب نمود. بنابراين نتايـج حاصل از اين تحقيق با روش تحليلي-كتابخانهاي به اين شرح است كه در بخش مفردات قرآن دو مفسر با دسته اي از معاني مواجه هستند. «معناي افرادي» بدون لحاظ قرائن كه اين معنا در معناي استعمالي تأثيرگذار است؛ «معناي استعمالي» با استفاده از قرائن متصل يا پيوسته و « معناي جدي» با استفاده از قرائن متصل و منفصل و تفاوتهاي مباني تفسيريو قواعد تفسيري «تسنيم» نسبت به «الميزان» عبارت ازارتباط آيات با روايات، پاسخگويي به مسائل علمي، جامعنگري و مباحث عرفاني كه راز آن را مي توان، در ارائه «تسنيم» در حضور فضلا و انديشمندان، جستجو كرد. و در بحث كتب و منابع، دو مفسر از كتب تفسيري، «شيعه» و «سني» كتب، «لغت»، كتب «روايي»، «علمي» و «تاريخي» بهره گرفته اند.اما مفسر تسنيم از كتب گوناگون و تعداد بيشتري از منابع استفاده كرده است. و راز اين مطلب در پاسخگويي به مسائل جديد و نيازهاي جامعه نهفته و در بخش برداشت از آيات، نگارنده تسنيم دقيقتر عمل كرده و راز آن را بايد در شرايط زماني نگارش «تسنيم» يعني زمان استقرار نظام اسلامي و به روز بودن و نياز سنج بودن « تسنيم» دانست.