پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده سنت به معناي حكم و قضاي قطعي، عبارت است از قوانين كلي و تخلفناپذير كه تبيين روابط پديدهها در نظام آفرينش و شرح و تبيين قانونمندي هستي و چگونگي عملكرد آن قوانين در جهان هستي را به عهده دارد. از منظر قرآن ، برخي از سنتهاي تاريخي كه بر جامعۀ انساني حاكمند عبارتند از: سنتهايي كه بيانگر ارتباط بين رهبري الهي و جامعۀ انساني در طول تاريخ هستند از جمله سنتهاي الهي در جامعۀ انساني، نظارت و مراقبت مستمر خداوند بر جامعه از طريق رهبري عادل است كه خلافت خدا بر زمين را پديدار ميكند رهبري، جايگاه برجسته اي در كلام امام علي(عليه السلام) دارد و ابعاد مختلف اين مسأله، در كلمات دُرَربار ايشان، تبيين شده است. از سنت هايي كه مربوط به اطاعت كنندگان از رهبري مي باشد، مي توان سنت زيادت نعمتهاي معنوي و اخروي. سنّت تحبيب و تزيين ايمان، سنّت زيادت نعمتهاي مادي و دنيوي، سنّت پيروزي بر دشمنان سنّت هدايت توسط انبياء را نام برد. اما سنّتهايي كه مخصوص اهل باطل يا همان گروه معصيت كننده از رهبري است بر هفت قسم است: سنّت زيادت ضلالت، سنّت تزيين اعمال، سنّت املاءو استدراج، سنّت امهال، سنّت شكست از دشمنان، سنّت ابتلا به مصائب، سنّت تسلّط مجرمان و مترفان و سنّت استيصال است. همانگونه كه اهل حق در جهت نعمتهاي معنوي و اخروي و اهتداء و راه يافتگي امداد ميشوند، اهل باطل نيز در جهت ضلالت و گمراهي مدد مي يابند. اين پژوهش با روش توصيفي ـ تحليلي به بيان سنت هاي الهي در اطاعت و معصيت از رهبري از منظر قرآن و نهج البلاغه مي پردازد.