پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اگر چه اسلام، با اصل ثروت و سرمايه، مخالف نيست و آن را محترم مي¬شمارد ولي با ثروت¬پرستي و هدفقراردادن ثروت و اينكه پول و ثروت از هر طريقي بدست آيد، مخالف است. هدف قراردادن ثروت و انحراف آن از موضع الهي، باعث اختلال در حيات جوامع بشري شده و خطرات و آثار فراواني را در زمينه¬هاي فردي و اجنماعي ايجاد مي¬كند. اسلام با توجّه به آثار سوء و مصيبت بار تكاثر، به شدت با آن مبارزه نموده و تدابيري انديشيده است. اگر چه به طور مستقيم؛ از طريق راههايي چون: پخش ثروت، تحقير ثروت¬اندوزي و روش رهبري، مردم را از گرايش به ثروت¬اندوزي بازمي¬دارد. بدون شك روش غير مستقيم، بخصوص شيوه زندگي رهبر و همنشيني او با طبقه محروم و تهيدست از يك سو، و دوري از زراندوزان و مرفّهين بي¬درد از سوي ديگر، تأثير بسزايي در روحيه افراد جامعه دارد كه موجب مي¬شود از رويآوردن به ثروت و انباشت آن و عدم بكارگيري آن در جامعه و تكاثرطلبي دست بردارند. در اين پژوهش ابتدا به بيان راهكارهاي فردي مبارزه با ثروت-اندوزي و سپس به بيان راهكارهاي اجتماعي ثروت¬اندوزي پرداخته شده است. نتيجه اين پژوهش نشان مي¬دهد كه بهترين راهكار مبارزه با ثروت¬اندوزي، مبارزه فرهنگي و نظارت مستقيم رهبري بر جامعه است.