پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آيه ولايت، با وجود دلالت قوي بر ولايت اميرالمومنين(عليه السلام) و وجود روايات مختلف شيعه و اهل سنت در خصوص ايشان، همواره مورد نقد مخالفين شيعه بوده است؛ در كتاب «الامامه والنص» از آثار جديد وهابيت، سعي شده است ضمن توجه به شبهات گذشته با رويكردي جديد استدلال شيعه را بر آيه مورد نقد قرار دهد و علاوه بر بيان شبهات در متن آيه، مدعي شده تمام روايات شيعه و سني ضعيف السند هستند و تعدادي از روايات شيعه را هم با بيان علت ضعف آنها نقل كرده است و از طرفي نقل اجماع بر اين شان نزول را هم رد كرده و بيان كرده است اگر اين شان نزول را برخي از علماي اهل سنت نقل كردهاند يا از جهت اعلام ضعف و عدم اهميت آن است يا براي بيان تمامي شان نزولهاي نقل شده است و آنچه از طرف شيعه نقل شده علاوه بر ضعيف بودن رواياتش، از كتب و مولفين غير موثق بوده و اتفاق و تواتري نيز در اين زمينه موجود نميباشد. نوشتار حاضر با بررسي كتب و منابع رجالي شيعه و همچنين منابع معتبر رجالي اهل سنت؛ درصدد نقد و بررسي شبهات فيصلنور ذيل آيه ولايت در كتاب «الامامه والنص» ميباشد با توجه به بررسيهاي انجام شده، شبهات مطرح شده در خصوص دلالت آيه صحيح نبودند؛ همچنين بر خلاف ادعاي نويسنده كتاب، روايات صحيح السند در منابع شيعه و منابع اهل سنت وجود دارد و احاديث ضعيف، مقوم و موكد احاديث صحيح بوده و ضعف آنها با شرايطي قابل جبران بوده است و نويسنده كتاب فقط احاديث ضعيف را نقل كرده است؛ همچنين اتفاق ميان علماي شيعه و اجماع ميان علماي اهل سنت براين شان نزول وجود دارد و كتب و مولفين كه مورد نقد ايشان بوده ، داراي وثاقت و اعتبار كامل مي باشند.