پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مسئله نجات و رستگاري و رهايي از گناه و نزديك شدن به خداوند و حيات جاودان، يكي از مهم¬ترين خواسته¬هاي فطري است كه خداوند در وجود انسان قرار داده است. از آنجايي كه انسان ذاتاً موجودي كمال¬طلب است و فطرتاً به سوي خوبي¬ها كشيده مي¬شود، وي را بر آن داشته تا از هيچ تلاشي در مسير رسيدن به نجات و رستگاري فروگذار نكند، همان¬گونه كه يكي از اهداف ارسال رسل و نزول كتب آسماني نيز همين مسئله مي¬باشد. يكي از مهم¬ترين مباحثي كه در اديان مختلف الهي مورد كنكاش واقع شده، مسئله نجات پيروان اين اديان است و در اين مورد تفاوت¬هايي اساسي در كتب مقدس و قرآن ديده مي¬شود. نجات و رستگاري در اسلام به معناي رهايي از گناه و رسيدن به رضايت الهي و مقام خليفۀ¬الهي است كه در پرتو ايمان به خدا و اعمال صالح به دست مي¬آيد. در آيات، 69 سوره مائده، 62 سوره بقره و 17 سوره حج به اصل ايمان به خداوند و عمل صالح اشاره شده كه به اتفاق تمام مفسران بر نجات بخشي دين يهود و مسيحيت و... دلالت دارد و اين دلالت حداقلي است؛ يعني دست كم آيات ياد شده بر نجات بخشي دين يهود و دين مسيحيت در زمان خود دلالت دارد، ولي نجات در كتب مقدس مسيحيان به معناي رهايي از گناه نخستين است و اعتقاد دارند كه انسان¬ها با سرشتي گناه¬آلود متولد شدند و تنها راه نجات آن¬ها فيض الهي و فدا شدن است و نجات در كتب مقدس يهوديان، ايمان، عمل شايسته و توبه توأم با لطف و عنايت خداوند، موجب رستگاري آدميان و رهـايي آنان از عذاب و دست يافتن به زندگي سعادتآميز در سراي ديگر است. در اين رساله كه به روش كتابخانه¬اي نگاشته شده است، شرط نجات پيروان اديان الهي (يهوديت و مسيحيت) را در مقولة ايمان و عمل از ديدگاه قرآن مورد بررسي قرار مي¬دهد كه در قالب شرايط معنوي و معرفتي و نيز اخلاقي و رفتاري يهوديان و مسيحيان انجام شده است.