پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تربيت اخلاقي از مهم¬ترين موضوعات مورد توجه در تمام اعصار بوده و نقض بسزايي در سلامت روح و روان و سعادت انسان دارد. يكي از مهم¬ترين اهداف خداوند در آموزه¬هاي دين، تربيت اخلاقي و آراسته¬شدن افراد به فضايل اخلاقي است و پيامبران الهي نيز با تكيه بر ارزش ¬هاي اصيل اخلاقي، انسان را به فضايل اخلاقي رهنمون مي سازند. اين مسئله در عصر غيبت و نسبت به منتظران ظهور حضرت مهدي (عليه السلام) از اهميت بالايي برخوردار است؛ زيرا زمينه تربيت اخلاقي را فراهم مي كند كه تضمين¬كننده سعادت و شقاوت انسان است. تربيت اخلاقي منتظران بر اصل پرورش انسان الهي استوار مي باشد. منتظران مي توانند با الگوگيري از اين اصل در زندگي خويش در تربيت اخلاقي كوشيده و زمينه¬سازي ظهور را فراهم كنند. اين پژوهش به شيوه توصيفي ـ تحليلي و روش كتابخانه¬اي گردآوري شده و به دنبال پاسخ به اين پرسش كه راهبردهاي تربيت اخلاقي منتظران با تاكيد بر آيات و روايات چيست به ارائه راهبرد¬هايي در سه حوزه معرفتي، گرايشي، رفتاري مي پردازد. زير ساخت¬هاي تربيت اخلاقي در دوران غيبت با تكيه بر نقش انسان¬سازي امام زمان (عليه السلام) در سه حيطه شناخت، عاطفه و رفتار شكل مي گيرد؛ زيرا اين موارد حوزه¬ي وجودي انسان را در معرفت، گرايش و رفتار شكل مي دهد. منتظران به دليل شور و شوق و محبتي كه نسبت به امام زمان (عليه السلام) دارند به سوي ايشان گرايش يافته و اطاعت حضرت را در زندگي سرلوحه كار¬هاي خويش قرار مي¬دهند كه خود اين اطاعت از بينش درست آن¬ها نسبت به وجود امام و جايگاه ايشان در نظام هستي ايجاد مي شود. نتيجه چنين بينشي رسيدن به كمالات اخلاقي و سعادت در دنيا و آخرت است