پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

نصرت و تأييد الهي كه از مسائل كليدي و محوري قرآن كريم است و در بسياري از آيات و روايات ذكر شده و مورد توجه و اهتمام و تأكيد خاص قرار دارد. محقق با الهام از آيات، پس از طرح كليات، نصرت و تأييد مفهومشناسي كرده، وبيشتر همان نصرت از سوي خداوند متعال در امور خير و صلاح ميباشد. با توجه به گسترهشناسي اين مفهوم بر اساس قرآن و روايات، نيازمندي انسان ـ خصوصا انبياء و مؤمنان ـ به مددهاي الهي را امر ضروري ميداند و يكي از سنتهاي قطعي الهي است. تأييدات الهي به انبياء، خاصه حضرت رسول اكرم (صلي الله عليه و آله)، عيسي بن مريم (عليه السلام)، مجاهدان و لشكريان اسلام از مصاديق تأييد است لذا براي فراهم آمدن شرايط «نصرت»، عواملي چون هدايت كه قرين نصرت است، باور داشتن نصرت، تحت ولايت خدا بودن، هجرت و...نياز است و اين مهم داراي خاستگاهي چون عليه قوم كافر و قوم ظالم است. البته با طريقهايي چون انصار الله، ملائكه و... به تحقق ميرسد. با جمع شدن شرايطي چون ايمان به الله و يوم الاخر و عدم دوستي با دشمنان خدا و رسول (صلي الله عليه و آله)، «تأييد» الهي جريان ميپذيرد كه خاستگاهي چون نصرت خدا، دفاع و جهاد در راه خدا، شكلگيري حزبالله و برپايي امر ظهور را طلب ميكند تا بتواند از طريق روحالقدس، روحي از جانب خدا، با ياري مؤمنان و لشكريان ناپيداي الهي جريان بيابد. به نظر ميرسد اشتراك مفهومي نصرت و تأييد، در مشيت الهي، جريان امور بر مدار اسباب، تكرارپذيري، مفهوم ياريرساني و... است. افتراق اين دو در تأييد عطاهاي خاصتر از نصرت است يا مقطعي و غير منتظره بودن نصرت، استمرار داشتن تأييد و جريان يافتن آن با روح قدسي براي صحنه آخرالزمان انگيزهساز است. اين تحقيق تلاش كرده است. راهكار و نگاه قرآني و روايي را در هر فصل جداگانه مورد پژوهش قرار داده و آن را اثبات و ارائه كند.