پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده رزق كه به معناي روزي مستمر و جاري تعبير شده لازمه حيات تمام موجودات است و يكي از مهم¬ترين موضوعات قرآني است و از آنجا كه رزاقيت منحصر در ذات اقدس الهي است قبل از بوجود آمدن هر موجودي رزق او را تأمين مي¬نمايد. و براساس سنت تغييرناپذير و براساس حكمت و مصلحت و سنت آزمايش، سنت املاء و استدراج رزق هر موجود را افاضه مي¬فرمايد. بر اين اساس اعتقاد صحيح به رزاقيت الهي و رزق مقدر به فعاليت و تلاش انسان براي كسب رزق حلال جهت مي¬دهد زيرا اگر انسان بداند كه رزق براساس قاعده و قانوني در اختيار وي قرار خواهد گرفت از ارتكاب بسياري از گناهان خودداري مي نمايد و از حرص و طمع و اضطراب و نگراني در امان مي¬ماند. منشأ رزق خداست و هر آنچه كه در قرآن و روايات براي كسب رزق توصيه شده، انسان را به رشد و كمال مي¬رساند و در مقابل هر آنچه موجب سستي و انحطاط و فساد انسان مي¬شود عوامل نقصان رزق است و براساس ايمان به علم، آگاهي و حكمت بالغه الهي و نظام علت و معلول، فقر افراد تضادي با عدالت خداوند ندارد و نيز براساس روايات متعدد ثابت شده كه رزاقيت خدا با اختيار انسان نيز منافاتي ندارد. از زمان پيامبر(ص) و ائمه سؤالات در مورد رزق فراوان بوده است و روايات بسياري در اين زمينه از معلمين بشريت جمع آوري شده. مانند كتب فقهي بحارالانوار علامه مجلسي و يا ميزان الحكمه محمد محمدي ري شهري و همچنين كتب اخلاقي چون معراج السعاده ملا احمدنراقي و يا جامع السعادت محمد مهدي نراقي. مفسرين چون علامه طباطبايي و يا جوادي آملي به شرح و بسط اين آيات پرداخته اند. در اين رساله سعي بر پاسخ¬گوي به شبهات معترضين در مورد رزق باشد پس با تمسك بر آيات و روايات عوامل افزايش و كاهش رزق را با دلايل نقلي و عقلي بيان مي¬شود تا با ياري حضرت حق و بينش صحيح و تلاشي آگاهانه شكرگذار و راضي از احسان و الطاف نعمت¬هاي الهي باشيم. كليد واژه ها: رزق، رزاقيت، قضا و قدر، سنت الهي، عوامل افزايش و كاهش رزق