پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

با توجه به اين كه شبيه سازي انسان از مسائل جديد عصر حاضر ويك مسئله مستحدثه نزد فقهاء است. يكي از وظايف فقهاء در برخورد با آن اين است كه ؛ پس از بررسي جوانب مختلف آن، حكم شرعي لازم را از ميان منابع و متون قرآني، روايي و فقهي استخراج نموده ؛ و به مكلفان ارائه نمايند. شبيهسازي در لغت به معناي توليد نسخهاي مطابق با اصل است و در اصطلاح رايج پزشكي، به معناي توليد نسخهاي مطابق اصل از انسان، بدون نياز به تلقيح سلولهاي جنسي مذكر يا مونث است . در قبال اين مسئله ديدگاههاي مختلفي نزد فقهاي شيعه و اهل سنت وجود دارد كه برخي موافق اين عمل و برخي مخالف آن هستند. موافقان به دو دليل اساسي استدلال ميكنند: 1. دليل شرعي بر منع اين كار وجود ندارد؛ 2. اين پديده، آثار مثبت بزرگي براي بشريت دارد؛ مانند امكان باروري زوجهاي عقيم و كمك به نسل آينده جهت بهتر شدن حياتشان. مخالفان نيز به دلايلي متمسك ميشوند؛ مانند اينكه اين كار مستلزم اختلاط نسب، مداخله در كار خداوند و تغيير و تبدل در خلقت الهي است.اين تحقيق به روش كتابخانه اي و جمع آوري اطلاعات با هدف تببين ادله و احكام فقهي شبيه سازي انسان از ديدگاه فريقين است. پژوهش حاضر درصدد است ؛ ادله مورد استناد واستنباط فقه شيعه و اهل سنت و احكام فقهي ووضعي (نسب و ارث) انسان شبيه سازي شده را با توجه به نظر علماي هردو فرق (شيعه و اهل سنت ) مورد تحقيق قراردهد.