پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

حضانت به معناي حق نگهداري كه از همان دوران نوزادي و زمان شيردهي آغاز مي‌شود و مهمترين جنبه نگهداري نوزاد به شمار مي‌آيد. نگهداري و پرورش كودك از مسائل مهم اجتماعي و شرعي به شمار مي‌آيد به همين دليل در تمامي جوامع دنيا حضانت و نگهداري فرزند نيز از مباحث مهم ديني مي‌باشد. اين حق حضانت تابع احكام و شرايط خاص مي‌باشد. با عنايت به اهميت بحث حضانت در شكل‌گيري شخصيت طفل، ضروري است كه احكام و شرايط حضانت تبيين شده و نقاط ابهام برطرف گردد. فقهاي اماميه بر اين عقيده‌اند كه چنانچه مادر شيردهي را بر عهده نگيرد حق حضانت او از بين مي‌رود. در حاليكه گروه ديگري از همين فقها بر اين ديدگاه هستند كه برعهده نگرفتن شيردهي حق حضانت را از بين نمي‌برد. فقهاي اهل سنت هم بر اين ديدگاه مي‌باشند. در بحث شروط حضانت عقل، اسلام، ازدواج نكردن مادر، صلاحيت اخلاقي، قدرت داشتن و سكونت در محل ثابت از جمله شرايط مشترك در حضانت ميان دو فرقه اسلامي مي‌باشد. از جمله مباحث بحث برانگيز در احكام حضانت مسئله اولويت حضانت مي باشد . اختلافات دو فرقه در اين مساله چشمگير بوده، فقهاي اماميه پيرامون جايگزين مناسب پس از سقوط حضانت اختلاف نظر دارند در حاليكه فقهاي اهل سنت مادر و اقوام مادري را در اين امر شايسته تر دانسته اند.و بحث اجرت و مدت حضانت از ديگر احكام اين بحث است كه به تفصيل مورد بررسي قرار گرفت.