پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پيامبران الهي از آغاز دعوت خويش تا لحظه وفات يا شهادت سعي داشتند تا با ادله مستحكم ، حقانيت خود و بطلان ادعاهاي كافران و مشركان را به اثبات برسانند. پيامبران در احتجاج هاي خود از مستحكم ترين صور منطقي استفاده نموده و از با ارزشترين مواد كه همان احكام عقلي است بهره برده اند .البته در اين ميان از روش هاي موعظه حسنه و مجادله احسن نيز استفاده نموده اند. موضوع محوري كه در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته است در رابطه با روش هايي است كه انبيا در دعوت قومشان به سوي خداوند به كار برده اند و در قرآن ذكر شده است .از آنجايي كه بررسي آيات قرآن در تمامي زمينه ها امكان پذير نبوده و در اين مقال نميگنجد لذا تنها به بررسي آياتي كه انبيا در موضوع توحيد بيان فرموده اند اكتفا شده است. روش كار به اين ترتيب است كه ابتدا آيه اي كه از لسان پيامبر بزرگوار براي هدايت به سوي توحيد بيان شده است استخراج شده و سپس به تحليل منطقي آيه پرداخته شده است و آيه از جهت ماده و صورت مورد تحليل قرار گرفته است. به دست آوردن صورت و ماده استدلال از طريق شناخت صور منطقي و از روي منابع منطقي انجام شده است. عمده ترين نتيجه اين پژوهش آن است كه پيامبران الهي در دعوت و ابلاغ شريعت توحيدي خويش همواره از متقن ترين دلايل عقلي و مستحكم ترين صور منطقي، يعني قياس و از والاترين موادبرهاني براي استدلال هاي منطقي خويش بهره برده اند اما دشمنان ايشان كه در برابر دلايل روشن و قاطع ايشان جوابي نداشتند ، با انواع مغالطه ( مانند مغالطه پيش فرض نادرست ، توسل به احساسات و...) از پذيرش حق سر باز ميزدند. از اين رو سعي بر آن است تا با بررسي و تتبع آيات توحيدي قرآن كريم به تحليل منطقي استدلال هاي انبياء كه در آيات الهي بيان گشته، دست يافته و با تبيين اين دسته از آيات، ديدگاه توحيدي انبياء الهي را نمايان گردد.