پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تبليغ از وظايف مهم پيامبران بزرگ الهي و امامان معصوم (عليهم السلام) و در عصر غيبت وظيفه‌ي متوليان امور ديني، به خصوص روحانيون است و به دو روش كلي گفتاري و رفتاري قابل تقسيم است. مراد از روش‌هاي گفتاري(لساني) تبليغ، روش هايي است كه مبلغ مي‌خواهد با كاربست آن ها در راستاي اثرگذاري بر مخاطب به گفتگو و تبيين معارف ديني با ايشان بپردازد‌‌. در اين ‌شيوه‌ها مبلّغ سعي مي‌كند با اندوخته‌هاي علمي‌و معنوي خود افكار و عقايد و در يك كلام‌‌، بينش مخاطبين خود را تغيير داده‌‌، به سمت و سوي الهي و يكتاپرستي بكشاند؛ و منظور از روش‌هاي رفتاري(غيرلساني) تبليغ، روش‌هايي است كه مبلّغ سعي مي‌كند با رفتار خود و انجام دادن كارهاي گوناگون افكار و عقايد و در يك كلام‌‌، بينش مخاطبين خود را تغيير داده‌‌، به سمت و سوي الهي و يكتاپرستي بكشاند‌‌. به همين خاطر شناخت روش ها وشيوه‌ها براي كارآمدتر كردن تبليغ، امري لازم به شمار مي آيد. از اين رو قرآن كريم در موارد متعدّدي از شيوه‌هاي تبليغي حضرت ابراهيم‌‌(عليه السلام) تجليل نموده و حياتِ سراسر تلاش ايشان را براي تبليغ و آموزندگي معارف الهي، نمونه و اسوه‌اي براي ديگران معرّفي كرده است؛ زيرا حضرت ابراهيم‌‌(عليه السلام) نيز از اين ‌شيوه‌ها در امر تبليغ بهره جسته است‌‌. بنابراين محقق در اين پژوهش در صدد تبيين شخصيت حضرت ابراهيم‌‌(عليه السلام) و بيان مهم‌ترين شيوه‌هاي تبليغي ايشان كه شامل شيوه‌‌هاي تبليغ گفتاري(لساني) و شيوه‌‌هاي تبليغ رفتاري (غير لساني) است‌‌ و شناخت اين شيوه‌‌‌ها مي‌تواند راه‌هاي نفوذ در دل‌هاي مخاطبان تبليغ و ترويج ديني را در عصر حاضر به ما بنماياند‌‌. پس توجه به جز به جز رفتار حضرت ‌ابراهيم(عليه السلام) و روشن نگري در مورد ‌شيوه‌هاي تبليغ ايشان و بيان آن شايان تعمق و تفكر مي‌باشد‌‌.