پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن همواره براي مسلمانان به عنوان كتابي كه در آن دستورات دنيوي و سعادت اخروي گنجانده منشأ الهاماتي بوده و به وسيله اين الهامات، فرامين و نواهي راه درست زندگي كردن را فراگرفته است، و به وسيله همين فرامين سعادت آخرت را هم براي خود رقم زده است. سوره الرحمن و واقعه سرشار از تعابير و توصيفاتي است كه درباره بهشت و بهشتيان آمده، دراين دو سوره به ذكر خاص ويژگي هاي بهشت پرداخته و يكي از خصوصيات بهشت آميختگي لذت ها و عذاب هاي جسمي و روحي است؛ يعني لذت هاي بهشت هم جسماني و مادي است و هم روحي و معنوي، علاوه بر اين كه از ميوه ها و خوراكي هاي بهشت، لباس هاي بهشتي، نوشيدني هاي بهشتي، كاخ ها، قصرها، باغ ها، حوريان و ولدان مخلّدون سخن گفته است، نعمت هاي روحي معنوي بسياري را هم برشمرده است كه بالاترين لذت بهشت همين لذت هاي معنوي و روحاني است.بهشتيان هم كساني هستند كه با گوش دادن به فرامين الهي استحقاق اين لذت هاي مادي و معنوي را پيدا مي كنند.بهشتيان به حسب اعمال،‌رفتار و كردارشان يكسان نيستند و از مراتب و درجه هاي مختلفي برخوردار هستند كه در اين دو سوره به آن اشاره شده است ، و به همين دليل دربهشت مراتب و جنات مختلفي براي بهشتيان درنظرگرفته شده است. جنات فردوس، جنات نعيم، جنات عدن و جنات مأوي چهارمرتبه از بهشت است كه خداي متعال براي بهشتيان درنظرگرفته است. و بالاترين مرتبه،جنات فردوس مي باشد.