پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مباحثي كه مي توان به عنوان امور مستحدثة فقهي از آن ياد كرد، فقه عزاداري است. ‌عزاداري امام حسين عليه السلام از كارآمدترين ابزارهاي تبليغ مذهب شيعه است و بي‌‌گمان يكي از عوامل رشد تشيّع در طول تاريخ، بوده است؛ اما انحرافاتي كه اكنون در آن ايجاد شده، جاذبۀ اين آيين را در نظر بسياري از ناظران بيروني به دافعه تبديل ساخته است. تعيين دقيق مصاديق آسيب هاي عزاداري امام حسين عليه السلام و بررسي مسأله وهن دين و مذهب به عنوان معياري كه فقها براي تشخيص مصاديق آسيب هاي عزاداري معرفي كرده اند، از مهم‌ترين مسائل اين بحث فقهي است. مصاديق آسيب هاي عزاداري امام حسين عليه السلام به دو بخش كلي آسيب هاي مربوط به محتوا و آسيب هاي مربوط به شكل و ساختار عزاداري امام حسين عليه السلام تقسيم مي شود. برخي از عوامل داخلي و خارجي در بروز آسيب در عزاداري امام حسين عليه السلام مؤثر بوده اند. براي جلوگيري از اين آسيب ها، هر يك از اقشار مهم جامعه از قبيل علما و واعظان، مداحان و مردم مسؤليت خاص خود را دارند. در اين رساله تلاش مي شود مصاديق آسيب هاي فقهي عزاداري و معيار فقها براي تشخيص آن مصاديق و همچنين عوامل بروز آسيب هاي عزاداري و راهكارهاي برون رفت از آن، تبيين شود تا بتوان گام مهمي را براي پيشرفت و بهبودي در اين عرصه برداريم.