پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اضطراب و نگراني يكي از معضلات جامعه بشري است. در دهه هاي اخير از زواياي مختلف به بررسي عوامل تسهيل كننده، پيشگيري كننده و درمان اضطراب پرداخته شده است كه دستاورد آن تئوري هاي مختلف شناختي- رفتاري، روان پويايي و زيست شناختي بوده كه البته نتايج و ثمرات ارزشمندي داشته است. اضطراب و پريشاني به منزله بخشي از زندگي هر انسان، در همه افراد در حدّي اعتدال آميز وجود دارد و در اين حدّ به عنوان پاسخي سازش يافته تلّقي مي شود، به گونه اي كه مي توان گفت؛ اگر اضطراب نبود همه در پشت ميزهايمان به خواب مي رفتيم. نبود استرس ممكن است ما را با مشكلات و خطرات قابل ملاحظه اي مواجه نمايد، اين اضطراب و پريشاني است كه ما را به بسياري از كارهاي مهم وا مي دارد. مثل، درمان بيماريها و دغدغه داشتن تربيت همسر و فرزندان و دوري از گناه و عبادت و ... . از آن جا كه مذهب نياز فطري انسان هاست، معتقديم تفكر ديني به دليل احاطه كامل در ابعاد گوناگون وجود انسان جامع ترين و راهگشاترين ديدگاه در حل مشكلات انساني را ارائه مي دهد. آن چه در اين تحقيق داراي اهميت است اين مي باشد كه تفكر ديني در كليه مشكلات و ناراحتي ها از جمله اضطراب بر عوامل پيشگيري كننده تاكيد دارد. تربيت ديني انسان را به گونه اي رشد مي دهد كه در كليه مراحل رشد و نيز در مقابله با حوادث و مشكلات به گونه اي بيانديشد و رفتار كند كه دچار اضطراب بيمارگونه نشود. البته در صورت بروز اضطراب رهنمودهايي مانند، توكل، تقويت ايمان، توبه، صبر، ذكر خدا، دعا و نيايش و بسياري از راهكارهاي ديگر ارائه مي دهد.