پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

«مهيمن» از اسماي حسناي الهي است كه دلالت دارد بر گواه و ناظر بودن خدا بر موجودات كه آن‏ها و امورشان را اداره مي‏كند. قرآن كريم نيز مهيمن است، چون محتواي اعلايش بر ديگر كتاب‏هاي آسماني، شاهد، ناظر و محيط است و نيز برتري و حاكميت دارد. در اين تحقيق به ابعاد مهيمن بودن اين كتاب آسماني بر ساير كتاب‏هاي آسماني پرداخته شده و به اين كه قرآن از چه بعدهايي بر ساير كتاب‏هاي الهي برتري دارد، كه با روش تحليلي توصيفي و با بررسي تفاسير و مقالات و كتب مرتبط به مسائلي چون ويژگي‏ها و خصوصياتي كه مخصوص قرآن مي‏باشد كه در كتاب‏هاي آسماني ديگر وجود ندارد و نيز به بررسي جايگاه و نقش رسولان در مهيمن بودن قرآن و نيز سير اكمال دين و شريعت در مهيمن بودن قرآن مورد بررسي قرار گرفته است. نتيجه‏اي كه در اين تحقيق به دست آمده اين است كه با اصلاح نگاه نسبت به حقيقت قرآن و نازله‏هاي آن، سير نزول كتب آسماني گذشته در سير اكمال دين و نيز خصوصيات هر يك از آنها به مفهوم مهيمن بودن قرآن نزديك مي‏شويم كه مفهوم «در بر دارنده بودن» و يكي از موارد آن اين است كه وعده‏هاي اعلام شده در كتب آسماني گذشته، در قرآن تحقق يافته است.