پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

هدف تحقيق حاضر بررسي شيوه هاي تربيت اخلاقي در داستان هاي قرآني بود. مسائل تربيت اخلاقي در هر زمان از اهميت فوق العاده اي برخوردار بوده، ولي در عصر كنوني كه مفاسد اخلاقي با حضور ماهواره ها و فضاي مجازي، بسيارگسترش پيدا كرده، اهميت ويژه اي دارد. در اين رساله با رويكرد توصيفي كه گاهي با تحليل محتوا نيز همراه است، حساسيت بحث تربيت اخلاقي را مطرح و با محوريت سوال «شيوه هاي تربيت اخلاقي در داستان هاي قرآني چيست؟» به بررسي شيوه هاي اخلاقي قرآني (شيوه هاي فكري، عاطفي و رفتاري) پرداخته ايم. نتايج نشان داد شيوه هاي فكري مثل پرورش تعقل و معرفت وخداجويي وبندگي خداو مقابله با لغزش هاي فكري، پيش روي انسان را روشن مي كند، اما به تنهايي محرك انسان براي عمل نيست. عواطف و هيجانات مثل احترام به حقوق ديگران، حياء در كلام و تولي و تبري وتكريم شخصيت انسان هستند كه حالت برانگيختگي در سيستم هاي بدن ايجاد مي كنند. در آخر يافته هاي تحقيق حاضر نشان داد كه شيوه هاي رفتاري مثل الگو سازي و تسليم بودن در برابر مقدرات الهي ونقش تبشير و انذار در خودسازي موثرتر است و ارائه الگو و اسوه موثرترين و موفق ترين روش تربيت قرآني است. واژگان كليدي: شيوه، تربيت، اخلاق، تربيت اخلاقي، داستان، قرآن. (