پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قاعده ارشاد به عنوان يكي از قواعد عام فقهي كه در تمامي ابواب كاربرد دارد نقش گسترده و جايگاه مهمي در فقه تربيتي اجتماعي دارد. منظور از ارشاد در قاعده ارشاد جاهل، اعلام و تعليم است يعني اعلام در موضوعات فقهي و تعليم در احكام فقهي، فقه تربيتي يكي ازشاخه هاي نوظهور فقه مي باشد و بخشي ازاين دانش است كه به عرصه تربيت و مسائل آن مي پردازد و در صدد انبساط احكام آن برمي آيد؛ در واقع دانشي است كه رفتارهاي صادر شده از مربيان و متربيان در مقام تربيت را از لحاظ اتصاف آن ها به يكي از احكام پنج گانه بررسي مي كند و براي هررفتاري، حكمي از ادله آن را استنباط مي كند. قاعده ارشاد با ورود در قلمرو و اصول و روش فقه تربيتي اجتماعي توانسته نقش مهمي در امر هدايت و تربيت در اجتماع و برطرف سازي جهل مكلفين نسبت به وظايف شرعيه خود داشته باشد؛ اين پژوهش در پي آن است تا تحليل و كاربرد قاعده ارشاد را با استفاده از مدارك مورد استناد و استفاده از اصول و روش هاي تربيتي مورد بررسي قرار دهد. همچنين با بررسي مصاديق قاعده ارشاد در فقه تربيتي اجتماعي كاربردهاي قاعده ارشاد را در فقه تربيتي اجتماعي با استناد به كتب متقدم و متاخر و با روش تحليلي توصيفي تبيين كند.