پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در اين پژوهش مطالبي در رابطه با معنادار بودن زندگي بيان شده و آيات قرآني نيز به عنوان شاهد بر مطالب آورده شده است كه در خلال آن پوچ‌گرايي بررسي شده است. در ابتدا ادله معنادار بودن زندگي مورد بررسي قرار گرفته و آياتي كه در اين رابطه مي باشد بيان شده است، از جمله مواردي كه باعث مي شود انسان به معني‌دار بودن دنيا و زندگي پي ببرد اين است كه خداوند حكيم است، كاري بدون هدف انجام نمي دهد و سپس به هدفمندي و آفرينش جهان و انسان اشاره شده، اهداف آفرينش بيان شده كه عبارت است از عبوديت و بندگي، آزمايش، و رحمت الهي كه به نظر مي رسد اين سه در طول هم هدف آفريدگار بوده است. گرچه اين سه با هم تفاوت دارند اما يك نقطه مشترك دارند و آن تكامل روحي و معنوي انسان مي باشد. يكي ديگر از مباحثي كه براي اثبات معنادار بودن زندگي بيان شده معاد مي باشد كه اگر معاد نبود زندگي بيهوده و گزاف بود. در بخش سوم به آثار معنادار بودن زندگي از جمله رضايتمندي از زندگي، صبر و استقامت، عدالت‌محوري، تهذيب و تزكيه نفس، ترك گناه، توكل، جهاد و فداكاري پرداخته شده است كه همگي اين موارد از معنادار بودن زندگي نشأت مي گيرند. به اين معني كه تا فردي زندگي را معنادار نبينداز رنج‌ها و سختي‌ها احساس رضايت نمي كند و آن سختي‌ها را با دل و جان نمي خرد و موارد ديگر كه بيان شده نيز همينگونه است. در آخر به آثار اخروي معنادار بودن زندگي كه به نعمت‌هاي مادي و معنوي تقسيم مي‌شود اشاره شده است كه نتيجه زندگي معنادار و به تبع آن انجام اعمال نيك مي‌باشد. واژگان كليدي: حيات، پوچ‌گرايي، معني‌داري، كمال‌گرايي.