قواعد فقهي منع از آلودگي محيط زيست

شناسه محتوا : 24439

1396/09/22

تعداد بازدید : 407

بي‏ ترديد، موضوع محيط زيست يكي از مهمترين مواردي است كه انسان معاصر را با چالشهاي جدي روبه‏ رو كرده است. اين مسأله از آن جهت داراي اهميت است، كه علائم تهديد كننده حيات، آشكار شده و نسل حاضر و آينده را به دليل موارد گسترده زيست محيطي، با تهديد مواجه ساخته است.اسلام به عنوان آخرين دين الهي و جهان شمول، عامل مكتب زيست محيطي جامعي است كه با اصول متعددي معيارهاي لازم را در عرصه مسائل زيست محيطي ارائه مي دهد.با نگاهي به متون ديني ـ و از جمله قرآن كريم ـ و روايات مي‏توان دريافت كه منع آلودگي محيط زيست و تلاش براي حمايت از آن، براي بهره‏مندي بشر از محيط زيستي امن و سالم جهت نيل به كمال، مورد اهتمام اسلام است.فقهاى اسلام، با الهام و بهره‌ورى از منابع و متون اسـلامي، قـواعـد و احكام فقهى بسيارى را استخراج و به جامعه علمي عرضه داشته‌اند،.در اين پژوهش قواعد فقهي مربوط به منع آلودگي محيط زيست در چهار فصل مورد بررسي قرار گرفته است و بعد از بيان كليات و مفاهيم در فصل اول، قواعد لا ضرر، اتلاف، انفال، مصلحت، عدالت، احترام به اموال، اختلال در نظام و حق الناس در مورد ممانعت هاي استفاده مخاطره آميز و آلوده كننده محيط زيست در فصل دوم بررسي گرديده و در فصل سوم احكام فقهي منع آلودگي محيط زيست بيان گرديده تا در نتيجه معلوم شود مقوله محيط زيست، تا سر حد وجوب و حرمت مورد اهتمام شريعت اسلامي بوده و احكام و ملزومات صريحى در زمينه‌هاى مرتبط با حفاظت و نحوه تصرف در آن مطرح است.
پدیدآورندگان
  • : سطح3
  • : فقه و اصول
  • : گلستان
  • : گرگان
  • : الزهرا«س»