پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در تاريخ معاصر ايران روحانيون معزز همواره سعي در نهادينه كردن دستورات ديني و مبارزه با انحراف ها و ظلم و ستم موجود در جامعه نموده اند و در اين راه آموزه هاي مهدويت كه در فرهنگ شيعه از جايگاه بالايي برخوردار مي باشد عامل بسياري از قيام ها و مبارزات عليه حكومت هاي موجود بوده است. در ميان عالمان ديني معاصر دو ديدگاه به خاطر برداشت و تفسير آنها از مسئله غيبت و تشكيل حكومت در عصر غيبت وجود داشت؛ گروهي معتقد به دخالت دين در حكومت و تشكيل حكومت ديني بوده و گروهي دين را از سياست جدا دانسته ومعتقد به تشكيل حكومت ديني نبوده و تنها راه را در تبليغ احكام ديني و مبارزه با جريانات ضد دين مي دانستند. در تاريخ معاصر يكي از جريانات مهم و تأثيرگذار بر شرايط سال¬هاي بعد از 1320، گسترش و تسلط فرقه بهائيت در ايران بوده است. احساس خطر جامعه روحانيت از اين جريان، منجر به گرايش روحانيون به سمت خنثي¬سازي و مقابله با اقدامات اين فرقه گرديد. پس از ملي شدن صنعت نفت و قبل از كودتاي 28 مرداد در سال 1331 انجمني ضدبهائيت با نام انجمن خيريه حجتيه مهدويه با هدف مبارزه با بهائيت و تبليغ و شيوع آن توسط مرحوم شيخ محمود حلبي تأسيس شد. انجمن حجتيه فعاليت هاي خود را صرفا در فعاليت هاي فرهنگي و مذهبي محدود ساخت و در اساسنامه خود به صراحت عنوان داشت هيچيك از اعضاي انجمن حق دخالت در امور سياسي را ندارند و انجمن هيچگونه مسئوليتي در خصوص فعاليت هاي آنان ندارد. اين تفكر جامعه اسلامي را دچار انحرافاتي در زمينه فرهنگي و سياسي كرده و از طرفي با قاعده فقهي نفي سبيل در تضاد بوده و از طرف ديگر فرد مسلمان را به خاموشي و ايستايي در برابر ظلم و جور حكام مي كشاند. رژيم پهلوي نيز براي دور نگهداشتن جوانان از مسائل سياسي اقدام به حمايت از انجمن نمود كه اين امر موجب تعامل و همكاري انجمن با رژيم و ساواك شد. از سوي ديگر مبارزه با جريان بهائيت كه ثروت و مقام هاي كليدي دولت را در دست داشتند نياز به بودجه مالي هنگفتي داشت كه انجمن توانست با حق استفاده از وجوهات شرعي و كمك بازاريان هزينه هاي جاري خود را تأمين و به حيات خود ادامه دهد.