پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

محبت به عنوان يك اصل اساسي در مكتب اسلام براي هدايت و وصول به ارزش هاي والاي الهي همواره مورد توجه بوده است تا آنجا محبت خداوند به عنوان برترين و عالي ترين نوع محبت مهمترين ضامن اجراي تعاليم الهي و و رعايت اصول اخلاقي معرفي شده است. از اين رو تاثيري كه محبت در دينداري و تقويت باورهاي ديني دارد ضرورت پرداختن به آن را مي رساند. از اين رو اين پايان نامه در پي پاسخ به اين سوال است كه محبت به خدا چه نقشي در گرايش افراد به دين و تقويت باورهاي ديني آنان دارد؟ و راه‏هاي تحصيل محبت الهي چيست؟ اين تحقيق با روش توصيفي و تحليلي انجام شده، كه با جستجو در منابع مرتبط و مطالعه كتب و پژوهش هاي مختلف اين نتيجه بدست آمد، كه همه هستي در جهت كمال خود در سير و حركت است و انسان در اين مجموعه به عنوان برترين موجود حب شديد تري به كمال خود كه همان قرب الي الله باشد دارد . البته اين محبت در ابتدا به طور فطري در سرشت انسان نهادينه شده است اما تلاش انسان و عنايت و جذبه الهي در به فعليت رسيدن آن نقش اساسي داشته است. محبت به خدا انسان را هم رنگ محبوب نموده تا آن جا كه او جلوه‏اي از اسماء و صفات حسناي الهي شده و اعضاء و جوارح او را در جهت محبت و مهرورزي به بندگان خدا سوق داده است. همين رفتار محبت آميز در ابعاد مختلف زندگي انسان در جذب افراد و جوانان جامعه به آموزه‏هاي دين اسلام اثر داشته است.رسيدن به اين درجه از محبت الهي از طريق شناخت و معرفت نظري و تلاش عملي امكان پذير است.