پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده : با كثرت بيماري ها وتنو ع آن در بين مردم ونا اميدي از درمان از طريق دارو و روش هاي نوين پزشكي گرايش مردم به روش هاي جديد پزشكي از جمله هيپنوتيزم و انرژي درماني كه از تكنولوژي روز براي درمان استفاده نمي كنند را بيشتر كرده. غافل از اينكه گاها اين روش ها جزئي از فرقه هاي انحرافي و وسيله اي است براي جذب مردم به اين عرفانها. اين دو روش درماني هر چند امروزه گسترش فراواني داشته اما از لحاظ بحث علمي هنوز داراي نقاط مبهم فراواني است وتوجيه علمي براي آن وجود ندارد و از لحاظ فقهي نيز تنها مي توان به صورت مختصر نظرات مراجع معظم تقليد را مشاهده نمود. وحال آنكه فقه در جاي جاي زندگي جريان دارد وپزشكي نيز از اين امر مستثنا نبوده وهر روش درماني براي اينكه بتوانددر درمان مورد استفاده قرار گيرد وراي اثبات علمي آن بايد از لحاظ فقهي نيز مورد تاييد باشد. پس مي بايست براي بررسي، فقهي اين روش ها ،بر ادله ي جواز (برائت، اضطرار، داشتن غرض عقلايي و...) وحرمت (احتياط ، قاعده ي لاضررو...) منطبق شده تا حرمت يا عدم حرمت آن مشخص گردد. در اين تحقيق سعي شده ادله ي جواز وحرمت به صورت مجزا در مورد هيپنوتيزم وانرژي درماني مورد بررسي قرار گيرد؛ كه در باب هيپنوتيزم به نظر مي رسد ادله ي جواز مقدم بر حرمت بوده مگر اينكه استفاده از هيپنوتيزم غرض عقلايي نداشته باشد وضرر معتنا بهي را به همراه داشته باشد.اما نظر در مورد انرژي درماني متفاوت است وادله ي حرمت مقدم بر جواز است زيرا كه مضرات اين روش بيشتر از منفعت آن بوده و سحر وكهانت را نيز بر آن مي توان منطبق كرد واز آنجايي كه انرژي درماني اقسام فراوان دارد ودر بين مردم نيز تنها ريكي وفرادرماني به عنوان انرژي درماني پذيرفته شده است تنها به بررسي اين دو پرداخته وبحث در ساير اقسام به دليل عدم گنجايش اين تحقيق مسكوت مي ماند. كليد واژگان: هيپنوتيزم،انرژي درماني، فرادرماني، ريكي، عرفان حلقه