پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قيام امام حسين عليه السلام ، داراي دو بناي فقهي است كه به آن مشروعيت بخشيده است . بناي اول امر به معروف و نهي از منكراست كه امام حسين عليه السلام از آن بعنوان دليل اصلي خروج بر حاكم جور ياد مي كنند . دومين بنا در مشروعيت اين قيام بحث جهاد – آنهم جهاد دفاعي – است كه هر كدام از اين دو بحث فقهي داراي ابعاد و مراتب و شرايط خاصي مي باشند كه در تحقيق به آنها پرداخته شده است . اما نكته مهم در اين بحث ، شبهاتي است كه پيرامون اين حادثه مهم تاريخ بشريت ، بيان شده است كه اكثر آنها را فرق غير شيعه مطرح نموده اند و بزرگان و فقهاي شيعي به رد و پاسخ آنها پرداخته اند از جمله اينكه : امام حسين عليه السلام بدنبال كسب قدرت بوده اند نه امر به معروف و نهي از منكر ،براي پاسخ اين شبهه مواردي مورد بررسي قرار مي گيرد از جمله مفهوم شناسي خلافت و شرايط خلافت كه مهم ترين آن عدالت و فقاهت مي باشدكه يزيد بن معاويه بعنوان خليفه مسلمين هيچ يك را دارا نبوده است و از طرفيبا بررسي اوضاع جامعه اسلامي آن زمان بويژه شرايط سياسي و اجتماعي مردم كوفه و شام بيانگر اين مهم است كه امام تنها به قصد احياي سنت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و جهت امر به معروف و نهي از منكر مردمان تحت سلطه به پا مي خيزد تا جايي كه خودو يارانش به شهادت مي رسند و خاندان پاكش به اسارت مي روند. شبهه دوم اين است كه يكي از شرايط امر به معروف و نهي از منكر ، انتفاء ضرر و احتمال تأثير است كه امام حسين عليه السلام در طي مسير قيام خود از اين نكته غافل بوده است . و اين در حالي است كه فساد اوضاع و شيوع بديها و منكرات و به تعبير خود امام عليه السلام حلال شدن حرام ها و حرام شدم حلال ها ، امام را وادار به قيام مي كند كه اين امر به معروف ونهي از منكر ارزش نهضت حسيني رافوق العاده ارتقا ميبخشد.وشبهه ديگراينكه چرا قيام حسيني شكل مي گيرد در حالي كه نتيجه آن معلوم است.براي اين شبهه چهار نظريه تعبد،انقلاب،دفاع و اصلاح مطرح مي شود كه در تحقيق تجزيه و تحليل،جهات و نقد هر يك پرداخته شده است و شبهات ديگري كه دراين تحقيقمطرح وبه پاسخ آنهاپرداخته شده است .