پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده : جرم خيانت در امانت همانند ساير جرايم عليه اموال ،از قديم الايام در جوامع انساني جاري بوده و همواره كساني بوده اند كه اقدام به تضرر افراد ساده انديش كرده و موجبات هتك اعتماد و اطمينان مردم را فراهم آورده اند.دين مبين اسلام نيز جرم مذكور را مدّ نظر قرار داده و آن را در زمره گناهان كبيره محسوب مي دارد؛چنان كه آيات و روايات متعددي به اين امر اختصاص يافته است .طبع قضايي جرم خيانت در امانت به نحوي است كه ارتكاب آن مستلزم وجود عناصر و اجزاي خاصي است واز منظر فقه و حقوق صور خاصي براي اين جرم در نظر گرفته شده كه تحقق هر كدام از آنها جرم محسوب گرديده و موجبات ضمان و مجازات را فراهم مي آورد.امانتداري در مفهوم عام هم به امانت هاي الهي و هم به امانت هاي مردمي اطلاق مي شود،اما با توجه به جايگاه جرم خيانت در امانت در قانون(كه ريشه در فقه دارد )ماهيت اين جرم غالبا مرتبط با مسائل مالي است و در قالب عقود ،كه بيشتر جنبه مدني دارند ظهور مي يابند واز آنجا كه افراد جامعه هنگام مبادله كالا با يكديگر بنا را براعتماد و اطمينان مي گذارند و يكديگر را امين قرار مي دهند ،به لحاظ ضرورت ايجاد ضمانت هاي فراتر از تضمين هاي مدني ،شرعا خيانت در امانت قابل تعزير بوده و قانونگذار براي مرتكبين اين جرم مجازات كيفري در نظر گرفته است . كليد واژه ها :جرم،امانت ،امين ،خيانت ،تصرف ،تصاحب.