پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

حركت نظام هاي سرمايه داري در دهه هاي اخير در بحث مسائل زنان حائز اهميت است. آن ها از فشار رواني اجتماع بر ارزش زنان، سوء استفاده كرده و شعار برابري زن و مرد را سر داده اند. روح نظام سرمايه داري، انباشت سرمايه است و از هرچه به انباشت سرمايه منجر شود حمايت مي كند. خود سرمايه داري روح حاكم بر مدرنيته است كه منجر به ايجاد نظريه هاي اجتماعي در حوزه زنان شده است. آن ها براي رسيدن به اين هدف ها يك مانع جدي به نام مرجعيت دين در پيش رو دارند كه براي مقابله با آن احكام ديني متضاد با تشابه را علم كرده تا زنان از دين جدا كنند و دين را متهم رديف اول ظلم به زنان نشان دهند. در اين راستا عده اي براي اينكه دين حفظ بشود ادعا مي كنند كه احكام ناظر به تفاوت حقوق يا از اول اشتباه فهميده شده يا مخصوص به دوران پيامبر بوده و الآن كارايي ندارند. اين مقال به واكاوي نظريات قائل به تساوي و تفاوت ديه ي زن و مرد مي پردازد و با بررسي ريشه هاي نظريه ي تساوي در ادبيات غرب به بررسي معاهده ي رفع هرگونه تبعيض عليه زنان مي پردازد و آن را با مباني اسلام تطبيق داده و بوته نقد قرار مي دهد. اين پژوهش شامل دو بخش است: بخش اول به كليات و مفهوم شناسي لغت ديه و الفاظ مترادف و وابسته به آن مي پردازد و تبار شناسي ديه و كنوانسيون را در دستور كار خود قرار مي دهد. در بخش دوم كه خود شامل دو فصل است به بررسي ديه زن و مرد در اسلام و كنوانسيون و مباني آن و تطبيق آن ها با قوانين و احكام اسلام مي پردازد. كليد واژه: ديه، انتقاد، كنواسيون(معاهده)، تبعيض.