خانم ابراهیمی در آغاز سخنان خود به نقش بیبدیل علامه طباطبایی در همگرایی سه حوزه فلسفه، عرفان و تفسیر پرداخت و او را نقطه عطفی در تاریخ تکامل معرفت دینی معرفی کرد. استاد نشست با اشاره به روش نوین علامه در تفسیر، به ویژه طرح «تفسیر القرآن بالقرآن»، تأکید کرد که این روش نه تنها به فهم آیات کمک میکند، بلکه ساختار معرفت دینی را بازسازی میکند و به یک سیستم معنایی یکپارچه تبدیل میشود.
وی همچنین به انقلاب روشی علامه در تدریس فلسفه اشاره کرد و بیان کرد که او با تربیت اندیشمندان برجستهای چون شهید مطهری و آیتالله جوادی آملی، به تثبیت فلسفه اسلامی در حوزه علمیه قم کمک شایانی کرده است. خانم ابراهیمی تأکید کرد که علامه طباطبایی بهعنوان بنیانگذار «فلسفه اسلامی اجتماعی»، نقشی اساسی در شکلگیری اندیشههای انقلاب اسلامی و نظام فکری جمهوری اسلامی داشته است.
در ادامه، استاد نشست به ساحت معنوی علامه و تأثیر عرفان در آثار او پرداخت و گفت که علامه توانسته است عرفان را به یک مدل علمی قابل انتقال تبدیل کند. او همچنین به تلاش علامه در گفتوگوی فلسفی با غرب و تأکید بر امکان عرفان حقیقی در مذهب شیعه اشاره کرد و این امر را بهعنوان یکی از مهمترین نکات در مکاتبات او با متفکران غربی معرفی کرد.
در پایان نشست، خانم ابراهیمی به درسهای بزرگ المیزان برای طلاب امروز پرداخت و گفت: «فهم توحید بدون عقل، ناقص است و به کار جامعه نمیآید؛ و عقل بدون اتصال به توحید، از هدایت محروم میماند.» وی تأکید کرد که طلبههای عصر جدید باید توانایی پاسخگویی به مسائل پیچیده جهان معاصر را داشته باشند و بتوانند مبانی عقلی و معارف توحیدی را در خدمت حل مسائل واقعی مردم قرار دهند.
